кіріспе
Үндістанда 200 жыл британ билігі болды. Сол кезде қаншама адам жанын қиды, соғыстар болды. Олардың күш-жігерінің нәтижесінде 1947 жылы азаттық алдық және азаттық жолында құрбан болған барша шейіттерді еске аламыз. Үндістан қақпасында Ахмад Уллах Шах, Мангал Пандей, Валлабх Бхай Пател, Бхагат Сингх, Аруна Асаф Али және Субхаш Чандра Бозе сияқты адамдардың есімдерін қамтитын ескерткіш бар. Ол ең белсенді қатысушы болумен қатар, азаттық соғысында жетекші рөл атқарды. Бұл басшыларды бәріміз де терең құрметпен еске аламыз.
Азаттық күрескерлері мен күресі туралы 150 сөз эссе
Үндістан тарихындағы ең маңызды оқиға тәуелсіздік үшін күрес болды. Елінің тәуелсіздігіне қол жеткізу үшін азаттық үшін күрескендер жанқиярлықпен жан қиды.
Шай, жібек және мақта саудасы ниетімен ағылшындар 1600 жылы Үндістанға басып кірді. Олар бірте-бірте жерді билеп, хаос тудырып, адамдарды құлдыққа мәжбүр етті. 1857 жылы Үндістан британ билігінен тәуелсіздік алған кезде британдықтарға қарсы алғашқы қозғалыс басталды.
Ынтымақтастықтан бас тарту қозғалысын 1920 жылы Махатма Ганди Үндістанның тәуелсіздік қозғалысын ояту үшін бастады. Бхагат Сингх, Раджугуру және Чандра Шекхар Азад өз өмірін құрбан еткен азаттық үшін күрескендердің қатарында болды.
1943 жылы ағылшындарды қуып шығу үшін Үндістанның ұлттық армиясы құрылды. Келісімге қол жеткізілгеннен кейін ағылшындар 15 жылы 1947 тамызда Үндістаннан кетуге шешім қабылдады және ел тәуелсіздік алды.
Азаттық күрескерлері мен күресі туралы 200 сөз эссе
Біздің қапталымызда азаттық күресінің тарихын және азаттық жолындағы күрескерлер жасаған құрбандықтарды еске түсіретін көптеген өрім бар. Азаттық үшін жанын қиған азаттық күрескерлердің арқасында демократиялық, тәуелсіз елде өмір сүріп жатырмыз.
Ағылшындар өздері үшін күрескен халықты қанап, аяусыз қиянат жасады. Ағылшындар Үндістан тәуелсіздік алған 1947 жылға дейін билік етті. Біздің еліміз 1947 жылға дейін ағылшындардың ықпалында болды.
Үндістанның кейбір аймақтары басқа шет елдердің, мысалы, португалдардың және француздардың бақылауында болды. Шетелдік билеушілермен соғысып, елден қуып шығу бізге оңайға соққан жоқ. Көптеген адамдар ұлттық қозғалыс мәселесін көтерді. Тәуелсіздік ұзаққа созылған күрес болды.
Үндістанның тәуелсіздік алуы Үндістанның азаттық күрескерлерінің арқасында үлкен жетістік болды. 1857 жылы бірінші тәуелсіздік соғысымен ағылшын билігіне қарсы бостандық қозғалысы басталды. Бұл көтерілісті индустар да, мұсылмандар да бастады.
Үндістандықтардың ағылшындарға қарсы көтерілісін қазіргі Үндістанда қаһарман деп атаған Мангал Пандай бастады. 1885 жылы Үндістанның ұлттық конгресі құрылғаннан кейін елімізде азаттық қозғалыстары күшейді.
Біздің елдегі көптеген адамдар Үндістан ұлттық конгресінің жетекшілерінен шабыт алды. Көптеген ұлтшылдар оларды үлгі тұтатын. Елді мыңдаған азаттық күрескерлер жаулап алды, мыңдаған адамдар сол үшін жанын қиды. Ақырында біздің тәуелсіздігімізді ағылшындар, француздар және португалдар берді, ақыры 15 жылы 1947 тамызда бізге тәуелсіздік берді.
Азаттық үшін күрескерлер тәуелсіздікке қол жеткізуімізге мүмкіндік берді. Үнді халқы идеологияларындағы айырмашылықтарға қарамастан, олардың азаттық күресіне қосқан үлестері әлі де шабыттандырады.
Азаттық күрескерлері мен күресі туралы 500 сөз эссе
Жеке адамның бостандығы оның елінің еркіндігіне байланысты. Азаттық үшін күресуші – елінің, жерлесінің еркін өмір сүруі үшін жанқиярлықпен жанқиярлық танытатын тұлға. Әр елдегі ең батыл жүректер жерлестері үшін өз өмірін қияды.
Азаттық күрескерлері елі үшін күресумен қатар, үнсіз азап шеккен, отбасынан айырылған, бостандығынан, тіпті өмір сүру құқығынан айырылғандардың барлығы үшін күресті. Олардың отансүйгіштігі мен еліне деген сүйіспеншілігі ел халқының азаттық күрескерлерін құрметтеуге мәжбүр етеді. Олардан үлгі алу арқылы өзге де азаматтар жақсы өмір сүруге ұмтылады.
Елі үшін жанын пида ету қарапайым халық үшін елестету мүмкін еместей көрінгенімен, азаттық үшін күресушілер үшін оның теріс салдарын ескермей, елестету мүмкін емес. Мақсатқа жету үшін олар ауыр азап пен қиындықтарға төтеп беруі керек. Олар бүкіл ұлттық алғысқа міндетті.
Бостандық үшін күрескендерді олардың маңыздылығын атап өтуге болмайды. Кезінде отандастары үшін азаттық үшін күрескен мыңдаған азаматтарды еске алу мақсатында жыл сайын ел Тәуелсіздік күнін тойлайды. Олардың жерлестері олардың құрбандықтарын ешқашан ұмытпайды.
Тарихты зерттей келе, біз азаттық үшін күресушілердің көпшілігінің бостандық күресіне қосылғанға дейін ресми соғыс немесе тиісті дайындықтан өтпегенін көреміз. Олардың соғыстар мен наразылықтарға қатысуы олардың қарсылас күшпен өлтірілуі мүмкін екенін білумен қатар жүрді.
Бостандық үшін күресушілерді тирандарға қарсы қарулы қарсылық қана емес еді. Шерушілер ақша аударды, заңгерлер болды, әдебиет арқылы азаттық күресіне қатысты, т.б. Шетелдік державалармен ең батыл сарбаздар күресті. Әлеуметтік әділетсіздік пен биліктің қолынан келетін қылмыстарды көрсету арқылы олар өз азаматтарының құқықтарын жүзеге асыруға мүмкіндік берді.
Бостандық үшін күресушілер басқаларды өз құқықтарын білуге және билік басындағыларға қарсы әділдік іздеуге шабыттандырды. Бұл қызметте олар қоғамға ұзақ мерзімді әсер қалдырды. Олар басқалардың өз күресіне қосылуына ықпал етті.
Азаттық үшін күресушілер отандастарды ұлтшылдық пен патриоттық сезімге біріктіруге жауапты болды. Азаттық күрескерлерсіз азаттық күресі сәтті болмас еді. Азат елде біз солардың арқасында өркендей аламыз.
Азаттық күрескерлері мен күресі туралы 600 сөз эссе
Азаттық үшін күрескер – ел үшін ортақ жауға қарсы күрескен жеке тұлға. 1700 жылдары ағылшындар Үндістанға басып кірген кезде олар елді басып алған жаулармен шайқасты. Бейбіт наразылық немесе әр жауынгердің физикалық наразылығы болды.
Бхагат Сингх, Тантия Топе, Нана Сахиб, Субхаш Чандра Бозе және басқалар сияқты Үндістанның тәуелсіздігі үшін күрескен көптеген батыл адамдардың есімдері аталды. Үндістанның еркіндігі мен демократиясының негізін Махатма Ганди, Джаухар Лал Неру және Б.Р.Амбедкар қалаған.
Бостандыққа жету үшін көп уақыт пен көп күш жұмсалды. Махатма Ганди біздің ұлтымыздың әкесі екенін айтты, британдықтарға жаһандық қысым көрсетіп, қол сұғылмаушылықты жою, кедейлікті жою және Свараджды (өзін-өзі басқару) орнату үшін жұмыс істеді. Үндістанның азаттық күресі 1857 жылы Рани Лаксмибайдан басталды.
Оның британдықтардың өлімі қайғылы болды, бірақ ол әйелдердің мүмкіндіктері мен патриотизмін бейнелеу үшін келді. Осындай батыл рәміздерден кейінгі ұрпақ шабыттана түспек. Ұлт үшін қызмет еткен, аты аталмай кеткен шейіттердің есімдері тарихта жазылмайды.
Біреуге тағзым ету – оған терең құрмет пен құрмет көрсету деген сөз. Еліне қызмет етіп, жанын пида еткендердің құрметіне «Шәйіт күні» деп аталатын күн белгіленді. Жыл сайын 30 қаңтарда әскери борышын өтеу кезінде қаза тапқан ержүрек жауынгерлерді еске алу мақсатында аталып өтеді.
Махатма Гандиді Натурам Годсе шейіттер күнінде өлтірді. Ел үшін жанын пида еткен азаттық үшін сол күні бір минут үнсіздік жариялаймыз.
Елімізде монументалды тұлғалардың құрметіне көптеген мүсіндер орнатылды, көптеген жолдар, қалашықтар, стадиондар мен әуежайлар олардың есімімен аталады. Порт Блэрге сапарым мені Ұлыбритания басқаратын ұялы түрмеге апарды, онда олардың әдістеріне күмәнданған кез келген адам түрмеге жабылды.
Түрмеде көптеген тәуелсіз белсенділер болды, соның ішінде Батукешвар Датт пен Бабарао Саваркар. Бұл ержүрек адамдар қазір олар бір кездері болған түрмедегі мұражайда көрсетілген. Британдықтардың оларды Үндістаннан қуып жіберуінің нәтижесінде тұтқындардың көпшілігі сонда қайтыс болды.
Үндістан азаттық үшін күрескендердің атымен аталатын мұражайларға, соның ішінде Неру планетарийіне және білімге арналған тағы бір оқу мұражайына толы. Олардың елге қосқан үлесіне осы қимылдардың бәрі аз әсер етеді. Олардың жанқиярлық қызметі қанымен, терімен және көз жасымен ертеңгі күнді жақсы көруге мүмкіндік берді.
Бүкіл Үндістанда Тәуелсіздік күні батпырауықтар ұшырылады. Сол күні бәріміз үндістер болып біртұтаспыз. Азаттық үшін күрескендерге бейбітшілік символы ретінде мен дияларды жағамын. Біздің қорғаныс күштеріміз шекарамызды қорғай отырып, олар әлі де өмірден айырылуда. Өз ұлтын қорғау арқылы болсын, сол үшін еңбек ету арқылы болсын, өз ұлтына қызмет ету – әрбір азаматтың міндеті.
Біздің азаттық үшін күрескен ата-бабаларымыз бізге өмір сүруге, жұмыс істеуге және тамақтануға арналған тегін жер беру үшін мәңгілік шайқастарды өткізді. Мен олардың таңдауын құрметтеуге уәде беремін. Маған пана болған Үндістан болды және менің қалған күндерімде солай жасайды. Мен мұны өмірімдегі ең үлкен мәртебе деп санаймын.
қорытынды
Азаттық үшін күрескендердің арқасында еліміз азат. Бірге үйлесімді және бейбіт өмір сүру және әлеуметтік әділеттілікті қамтамасыз ету үшін біз олардың құрбандықтарын құрметтеуіміз керек.
Азаттық үшін күрескендердің әңгімелері бүгінгі жастарды шабыттандырады. Өмір бойы олар өмірдегі айырмашылықтарын көрсететін құндылықтар үшін күресті және оларға сенді. Біз Үндістан азаматтары ретінде елде бейбіт орта құру арқылы құрбандықты құрметтеп, құрметтеуіміз керек