កថាខណ្ឌវែងអំពី Sarojini Naidu ជាភាសាអង់គ្លេស
ថ្ងៃខែឆ្នាំកំណើតរបស់ Naidu គឺថ្ងៃទី 13 ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 1879 នៅ Hyderabad ។ ស្ត្រីទីមួយដែលកាន់មុខតំណែងទាំងពីរនៅសភាជាតិឥណ្ឌា នាងគឺជាអ្នកដឹកនាំនយោបាយ ស្ត្រីនិយម កវី និងអភិបាលរដ្ឋឥណ្ឌា។ វាជាចំណងជើងមួយដែលនាងត្រូវបានគេផ្តល់ឱ្យជួនកាលគឺ "Nightingale របស់ឥណ្ឌា"។
វាគឺជាព្រាហ្មណ៍បង់ក្លាដែស ដែលជានាយកសាលានៃមហាវិទ្យាល័យ Nizam នៅ Hyderabad និងជាអ្នកចិញ្ចឹម Sarojini ដែលជាកូនស្រីច្បងរបស់ Aghorenath Chattopadhyay ។ កាលនៅក្មេង នាងបានសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ Madras បន្ទាប់មកមហាវិទ្យាល័យ King's College ទីក្រុងឡុងដ៍ រហូតដល់ឆ្នាំ 1898 ហើយបន្ទាប់មកមហាវិទ្យាល័យ Girton ទីក្រុង Cambridge ។
ចលនាមិនសហការរបស់មហាត្មៈ គន្ធី បានជំរុញនាងឲ្យចូលរួមក្នុងចលនាសមាជក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា។ វត្តមានរបស់នាងនៅក្នុងសម័យប្រជុំទីពីរដែលមិនមានការសន្និដ្ឋាននៃសន្និសីទតុមូលស្តីពីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការឥណ្ឌា-អង់គ្លេស (ឆ្នាំ 1931) គឺជាកត្តាសំខាន់ក្នុងការធ្វើដំណើររបស់គន្ធីទៅកាន់ទីក្រុងឡុងដ៍។
សម្រាប់សម័យប្រជុំទីពីរដែលមិនអាចសន្និដ្ឋានបាននៃសន្និសីទតុមូលស្តីពីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការឥណ្ឌា-អង់គ្លេស នាងបានធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងឡុងដ៍ជាមួយគន្ធី។ ជាដំបូង ការការពារ បន្ទាប់មកជាអរិភាពទាំងស្រុងចំពោះសម្ព័ន្ធមិត្ត នាងបានចូលរួមជាមួយទស្សនៈរបស់គណបក្សសមាជកំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ។ ការស្លាប់របស់នាងក្នុងឆ្នាំ 1947 គឺជាការបញ្ចប់នៃការកាន់តំណែងជាអភិបាលនៃខេត្ត United (ឥឡូវ Uttar Pradesh)។
វាក៏ជា Sarojini Naidu ដែលបានសរសេរយ៉ាងពេញទំហឹង។ នាងត្រូវបានជ្រើសរើសជាសហការីនៃ Royal Society of Literature ក្នុងឆ្នាំ 1914 បន្ទាប់ពីបានបោះពុម្ព The Golden Threshold (1905) ដែលជាការប្រមូលកំណាព្យដំបូងរបស់នាង។
សម្រាប់ឯករាជ្យភាពរបស់ប្រទេសឥណ្ឌា នាងបានលើកកម្ពស់កំណែទម្រង់សង្គម និងការពង្រឹងអំណាចរបស់ស្ត្រីតាមរយៈកុមារ។ នៅពេលដែលជីវិតឥណ្ឌារបស់ Nightingale បានលាតត្រដាង ទាំងនេះគឺជាគ្រាដ៏សំខាន់បំផុតមួយចំនួន។ អ្នកនិពន្ធ អ្នកនយោបាយ និងបុគ្គលិកសង្គមជាច្រើននៅតែត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយសមិទ្ធិផលនយោបាយរបស់នាង ដោយសារតែនាងជារដ្ឋបុរសដែលមានទេពកោសល្យ អ្នកនិពន្ធដ៏ប៉ិនប្រសប់ និងជាទ្រព្យសម្បត្តិដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់ប្រទេសឥណ្ឌា។ វានឹងមានកន្លែងនៅក្នុងចិត្តរបស់យើងជានិច្ចសម្រាប់ Sarojini Naidu ដែលជាការបំផុសគំនិតសម្រាប់ស្ត្រីទាំងអស់។ ក្នុងការផ្តល់អំណាចដល់ស្ត្រី នាងបានត្រួសត្រាយផ្លូវឱ្យស្ត្រីដើរតាមគន្លងរបស់នាង។
500 ពាក្យ Essay លើ Sarojini Naidu ជាភាសាអង់គ្លេស
សេចក្តីផ្តើម:
Sarojini Naidu កើតនៅថ្ងៃទី 13 ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 1879 ជាជនជាតិបង់ក្លាដែស។ កើតក្នុងគ្រួសារដែលមានជីវភាពធូរធារក្នុងទីក្រុង Hyderabad នាងធំឡើងក្នុងបរិយាកាសសុខស្រួល។ នាងបានបង្ហាញពីជំនាញពិសេសនៅវ័យក្មេងដែលធ្វើឱ្យនាងដាច់ពីហ្វូងមនុស្ស។ កំណាព្យរបស់នាងត្រូវបានសរសេរដោយជំនាញពិសេស។ សាកលវិទ្យាល័យ Cambridge, Girton College និង King's College ក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស គឺជាសាលាឈានមុខគេសម្រាប់សិស្សដែលមានជំនាញសរសេររបស់នាង។
វាគឺជាគ្រួសាររបស់នាងដែលបានបំផុសគំនិតនាងឱ្យគិតជាលំដាប់ និងលើកតម្កើងតម្លៃខ្ពស់។ បរិយាកាសរបស់នាងគឺមើលទៅមុខខ្លាំងណាស់នៅពេលនាងធំឡើង។ ជាលទ្ធផល នាងជឿជាក់ថា យុត្តិធម៌ និងសមភាពគួរតែមានសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ ជាមួយនឹងបុគ្គលិកលក្ខណៈដ៏ល្អឥតខ្ចោះទាំងនេះ នាងបានធំឡើងក្លាយជាអ្នកនិពន្ធកំណាព្យ និងជាសកម្មជននយោបាយដែលលះបង់នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា។
នាងបានយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះគោលនយោបាយបែងចែកនិងការគ្រប់គ្រងរបស់រដ្ឋាភិបាលអង់គ្លេសក្នុងឆ្នាំ 1905 ដើម្បីបង្ក្រាបចលនាឯករាជ្យ Bengal ។ បន្ទាប់ពីក្លាយជាសកម្មជននយោបាយ នាងបានថ្លែងសុន្ទរកថានៅកន្លែងមួយចំនួនក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា។ ប្រឆាំងនឹងភាពផ្តាច់ការនៃការគ្រប់គ្រងអាណានិគមអង់គ្លេស នាងប្រាថ្នាចង់បង្រួបបង្រួមជនជាតិដើមទាំងអស់នៃឥណ្ឌាសម័យទំនើប។ នាងបានពិភាក្សាអំពីជាតិនិយម និងសុខុមាលភាពសង្គមនៅក្នុងរាល់សុន្ទរកថា និងការបង្រៀនដែលនាងបានថ្លែង។
ដើម្បីឈានទៅដល់ស្ត្រីឥណ្ឌាកាន់តែច្រើន នាងបានបង្កើតសមាគមនារីឥណ្ឌា។ ឆ្នាំ 1917 គឺជាឆ្នាំនៃការបង្កើតសមាគមនេះ។ ក្រៅពីខ្លួននាង នាងបានទាក់ទាញសកម្មជនស្ត្រីជាច្រើនរូបទៀត។ ក្រោយមក នាងបានក្លាយជាសមាជិកនៃចលនា Satyagraha ដែលជាចលនាដឹកនាំដោយ Mahatma Gandhi។ បន្ទាប់មក មហាត្មៈគន្ធី ត្រួតពិនិត្យសកម្មភាពជាតិនិយម។ ការដើរដង្ហែអំបិលបានកើតឡើងក្នុងកំឡុងឆ្នាំ 1930 ដែលក្នុងនោះនាងបានចូលរួមផងដែរ។ នាងជាបាតុករម្នាក់ក្នុងចំណោមបាតុករដែលប៉ូលិសអង់គ្លេសចាប់ខ្លួន។
ឥស្សរជនឈានមុខគេក្នុងចលនាឈប់ប្រទេសឥណ្ឌា និងចលនាមិនស្តាប់បង្គាប់ស៊ីវិល នាងស្ថិតនៅជួរមុខនៃចលនាទាំងពីរ។ សម័យនោះត្រូវបានសម្គាល់ដោយវត្តមានរបស់អ្នកជាតិនិយម និងអ្នកប្រយុទ្ធសេរីភាពជាច្រើន។ ការគ្រប់គ្រងរបស់អង់គ្លេសត្រូវបានរង្គោះរង្គើដោយចលនាទាំងពីរនេះ។ ក្នុងការស្វែងរកឯករាជ្យភាពសម្រាប់ប្រទេសរបស់នាង នាងបានបន្តប្រយុទ្ធ។ អភិបាលខេត្តទីមួយនៃខេត្ត United ត្រូវបានតែងតាំងបន្ទាប់ពីឥណ្ឌាទទួលបានឯករាជ្យ។ ក្រៅពីជាអភិបាលស្ត្រីទីមួយរបស់ឥណ្ឌា នាងក៏ជាសកម្មជនម្នាក់ដែរ។
សៀវភៅដែលនាងសរសេរលើកំណាព្យគឺល្អណាស់។ Sarojini Naidu មានជំនាញកំណាព្យគួរឱ្យកត់សម្គាល់ ដូចបានរៀបរាប់ខាងដើមក្នុងអត្ថបទនេះ។ ការលេង Persian ដែលនាងបានសរសេរនៅសាលាត្រូវបានគេហៅថា Maher Muneer ។ Nizam នៃ Hyderabad បានសរសើរការងាររបស់នាងព្រោះវាធ្វើបានល្អណាស់។ 'The Golden Threshold' គឺជាឈ្មោះនៃការប្រមូលកំណាព្យដំបូងរបស់នាងដែលបានបោះពុម្ពនៅឆ្នាំ 1905។ កវីដែលមានជំនាញក្នុងការសរសេរសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ នាងគឺគួរឱ្យកត់សម្គាល់។ ជំនាញរបស់នាងបានធ្វើឱ្យក្មេងៗភ្ញាក់ផ្អើល។ នាងក៏បានបណ្តុះគំនិតស្នេហាជាតិជាមួយនឹងកំណាព្យរិះគន់របស់នាងផងដែរ។ កំណាព្យសោកនាដកម្ម និងកំប្លែងរបស់នាងក៏មានអត្ថន័យធំធេងក្នុងអក្សរសិល្ប៍ឥណ្ឌាដែរ។
ជាលទ្ធផលនៃកំណាព្យរបស់នាងត្រូវបានបោះពុម្ពនៅឆ្នាំ 1912 នាងត្រូវបានគេផ្តល់ចំណងជើងថា "បក្សីនៃពេលវេលា: ចម្រៀងនៃជីវិតការស្លាប់និងនិទាឃរដូវ" ។ សៀវភៅនេះមានកំណាព្យពេញនិយមបំផុតរបស់នាង។ រូបភាពដ៏ទាក់ទាញនៃផ្សារមួយត្រូវបានលាបពណ៌ជាមួយនឹងពាក្យរបស់នាងនៅក្នុងការបង្កើតដ៏អមតៈមួយរបស់នាង 'In the Bazaars of Hyderabad'។ កំណាព្យមួយចំនួនត្រូវបានសរសេរដោយនាងក្នុងអំឡុងពេលនៃជីវិតរបស់នាង។ ជាអកុសល នាងបានទទួលមរណភាពដោយការគាំងបេះដូងនៅទីក្រុង Lucknow នៅថ្ងៃទី 2 ខែមីនា ឆ្នាំ 1949 ។ 'The Feather of the Dawn' ត្រូវបានបោះពុម្ពជាការគោរពដល់នាងដោយកូនស្រីរបស់នាងបន្ទាប់ពីការស្លាប់របស់នាង។ 'Nightingale of India' ត្រូវបានគេស្គាល់ថាសម្រាប់ស្មារតីមិនចេះអត់ធ្មត់របស់នាងក្នុងការជំរុញសិទ្ធិស្ត្រី។
អត្ថបទវែងអំពី Sarojini Naidu ជាភាសាអង់គ្លេស
សេចក្តីផ្តើម:
ឪពុកម្តាយរបស់នាងគឺជាជនអន្តោប្រវេសន៍ Bengali មកពី Hyderabad ជាកន្លែងដែលនាងកើតនៅថ្ងៃទី 13 ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 1879។ នាងបានសរសេរកំណាព្យតាំងពីនាងនៅក្មេងម្ល៉េះ។ បន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រនៅសហរដ្ឋអាមេរិក នាងបានផ្លាស់ទៅប្រទេសអង់គ្លេស ដើម្បីសិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យ King's College និង Girton, Cambridge ។ ជាលទ្ធផលនៃតម្លៃរីកចម្រើនរបស់គ្រួសារនាងតែងតែត្រូវបានហ៊ុំព័ទ្ធដោយមនុស្សរីកចម្រើន។ ដោយបានធំឡើងជាមួយនឹងតម្លៃទាំងនោះ នាងជឿថាការតវ៉ាក៏អាចនាំមកនូវយុត្តិធម៌ផងដែរ។ ក្នុងនាមជាសកម្មជន និងជាកវី នាងបានល្បីឈ្មោះក្នុងប្រទេសរបស់នាង។ ជាអ្នកតស៊ូមតិយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់អំពីសិទ្ធិស្ត្រី និងការគាបសង្កត់អាណានិគមនិយមអង់គ្លេសនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា នាងបានក្រោកឈរឡើងសម្រាប់ទាំងពីរ។ យើងនៅតែស្គាល់នាងថាជា 'Nightingale នៃប្រទេសឥណ្ឌា' ។
ការរួមចំណែករបស់ Sarojini Naidu ចំពោះនយោបាយឥណ្ឌា
បន្ទាប់ពីការបែងចែក Bengal ក្នុងឆ្នាំ 1905 Sarojini Naidu បានក្លាយជាផ្នែកមួយនៃចលនាឯករាជ្យរបស់ឥណ្ឌា។ នៅចន្លោះឆ្នាំ 1915 និង 1918 នាងបានបង្រៀនអំពីសុខុមាលភាពសង្គម និងជាតិនិយមនៅក្នុងតំបន់ផ្សេងៗគ្នានៃប្រទេសឥណ្ឌា។ សមាគមនារីឥណ្ឌាក៏ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយ Sarojini Naidu ក្នុងឆ្នាំ 1917។ បន្ទាប់ពីចូលរួមចលនា Satyagraha របស់ Mahatma Gandhi ក្នុងឆ្នាំ 1920 នាងបានធ្វើយុទ្ធនាការដើម្បីយុត្តិធម៌សង្គម។ មេដឹកនាំល្បីៗជាច្រើន រួមទាំងនាងផងដែរ ត្រូវបានចាប់ខ្លួនពីបទចូលរួមក្នុងកម្មវិធី Salt March ឆ្នាំ 1930។
ក្រៅពីដឹកនាំចលនាមិនស្តាប់បង្គាប់ស៊ីវិល នាងក៏ជាឥស្សរជនឈានមុខគេក្នុងចលនា Quit India ផងដែរ។ ស្ត្រីរូបនេះបានតស៊ូទាមទារឯករាជ្យរបស់ប្រទេសឥណ្ឌា ទោះបីជាត្រូវបានចាប់ខ្លួនជាច្រើនដងក៏ដោយ។ ក្នុងការគ្រប់គ្រងជាស្ត្រីដំបូងគេរបស់ប្រទេសឥណ្ឌា នាងបានក្លាយជាអភិបាលនៃខេត្ត United នៅពេលសម្រេចបានជាទីបំផុត។
គន្ថនិទ្ទេសនៃការសរសេររបស់ Sarojini Naidu
ក្នុងវ័យដំបូងរបស់នាង Sarojini Naidu គឺជាអ្នកនិពន្ធដ៏ឆ្នើមម្នាក់។ នាងបានសរសេររឿងល្ខោន Persian ដែលមានឈ្មោះថា Maher Muneer នៅពេលនាងរៀននៅវិទ្យាល័យ ដែលសូម្បីតែ Nizam នៃ Hyderabad ក៏សរសើរដែរ។ បណ្តុំនៃកំណាព្យដែលមានចំណងជើងថា "The Golden Threshold" ត្រូវបានបោះពុម្ពដោយនាងក្នុងឆ្នាំ 1905។ នាងនៅតែត្រូវបានគេកោតសរសើរចំពោះភាពសម្បូរបែបនៃកំណាព្យរបស់នាងរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ក្រៅពីការនិពន្ធកំណាព្យកុមារ នាងក៏បានសរសេរកំណាព្យរិះគន់ដែលស្វែងយល់ពីប្រធានបទដូចជាស្នេហាជាតិ សោកនាដកម្ម និងមនោសញ្ចេតនា។
អ្នកនយោបាយជាច្រើនបានសរសើរការងាររបស់នាងផងដែរ។ ក្នុងចំណោមកំណាព្យដ៏ល្បីល្បាញបំផុតរបស់នាងគឺ In the Bazaars of Hyderabad ដែលបានបង្ហាញខ្លួននៅក្នុងការប្រមូលកំណាព្យឆ្នាំ 1912 របស់នាង The Bird of Time: Songs of Life, Death & the Spring ។ ដោយសាររូបភាពដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់វា អ្នករិះគន់សរសើរកំណាព្យនេះ។ កូនស្រីរបស់នាងបានបោះពុម្ពសៀវភៅ The Feather of the Dawn ក្នុងការចងចាំរបស់នាង បន្ទាប់ពីនាងបានទទួលមរណភាព។
សេចក្តីសន្និដ្ឋាន:
វាគឺនៅទីក្រុង Lucknow នៅថ្ងៃទី 2 ខែមីនាឆ្នាំ 1949 ដែល Sarojini Naidu បានស្លាប់ដោយការគាំងបេះដូង។ កេរ្តិ៍ដំណែលរបស់នាងក្នុងនាមជាកវី និងជាសកម្មជនត្រូវបានសរសើរដោយទស្សនវិទូជាច្រើនដូចជា Aldous Huxley ជាដើម។ នាងនឹងផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់ប្រទេស ប្រសិនបើអ្នកនយោបាយទាំងអស់នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាមានចំណង់ចំណូលចិត្ត និងចិត្តល្អដូចគ្នាដូចនាងដែរ។ ការចងចាំរបស់នាងត្រូវបានរំឮកដោយឧបសម្ព័ន្ធក្រៅបរិវេណទៅសាកលវិទ្យាល័យ Hyderabad ។ នាងរស់នៅក្នុងអគារមួយដែលធ្លាប់ជាលំនៅដ្ឋានរបស់ឪពុកនាង។ សាលាសិល្បៈ និងទំនាក់ទំនង Sarojini Naidu របស់សាកលវិទ្យាល័យ Hyderabad ឥឡូវនេះកាន់កាប់អគារនេះ។
កថាខណ្ឌខ្លីអំពី Sarojini Naidu ជាភាសាអង់គ្លេស
Sarojini Naidu គឺជាកវី អ្នកប្រយុទ្ធសេរីភាព និងជាបុគ្គលិកសង្គម ដែលជាឥស្សរជនល្បីល្បាញនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា។ ការប្រឡងចូលរៀនរបស់គាត់មានភាពងាយស្រួលក្នុងការប្រលង បន្ទាប់ពីគាត់បានកើតនៅទីក្រុង Hyderabad នៅថ្ងៃទី 13 ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 1879។ ដោយត្រូវបានផ្តល់ឱកាសទៅសិក្សានៅប្រទេសអង់គ្លេស គាត់បានទទួលយក និងចំណាយពេល XNUMX ឆ្នាំនៅមហាវិទ្យាល័យផ្សេងៗក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស។
ការដែលគាត់បានរៀបការជាមួយមនុស្សមកពីវណ្ណៈផ្សេង អាចធ្វើឱ្យគាត់ក្លាយជាមនុស្សតិចតួចបំផុតដែលធ្វើដូច្នេះ។ នៅអាយុ 19 ឆ្នាំ Sarojini Naidu បានរៀបការជាមួយ Pandit Govind Rajulu Naidu ដែលជាអាពាហ៍ពិពាហ៍អន្តរវណ្ណៈដែលកម្រមានមុនពេលទទួលបានឯករាជ្យ។
អ្នកនិពន្ធ និងកវីជាច្រើនបានហៅគាត់ថាជា Nightingale នៃប្រទេសឥណ្ឌាសម្រាប់គុណភាពនៃកំណាព្យរបស់គាត់។
លើសពីនេះទៀត គាត់គឺជាអ្នកនយោបាយ និងជាវាគ្មិនដ៏ឆ្នើមម្នាក់នៅសម័យនោះ ហើយត្រូវបានជ្រើសរើសឱ្យដឹកនាំសភាជាតិឥណ្ឌានៅឆ្នាំ 1925 ។ មហាត្មៈ គន្ធី គឺជាការបំផុសគំនិតដល់គាត់ ហើយគាត់បានប្រកាន់ខ្ជាប់នូវការបង្រៀនរបស់គាត់ជាច្រើន។
ដោយសារតែការបោះឆ្នោតរបស់នាងជាអភិបាលខេត្តសហព័ន្ធ ដែលឥឡូវហៅថា Uttar Pradesh នាងគឺជាអភិបាលស្ត្រីដំបូងគេនៅក្នុងប្រទេស។ ក្រោយមកកូនស្រីរបស់គាត់បានក្លាយជាអភិបាលរដ្ឋ West Bengal ក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា បន្ទាប់ពីបានចូលរួមក្នុងចលនា Quit India ដើម្បីអ្នកប្រយុទ្ធសេរីភាព។
បន្ទាប់ពីធ្វើការដើម្បីភាពប្រសើរឡើងនៃប្រទេសឥណ្ឌាតាមរយៈការងារសង្គម កំណាព្យ និងការងារនយោបាយ គាត់បានលាចាកលោកក្នុងអាយុ 70 ឆ្នាំ។ ការសរសេររបស់គាត់អំពីកុមារ ជាតិ និងបញ្ហាជីវិតត្រូវបានមនុស្សជាច្រើនចូលចិត្ត។
មានបញ្ហាសំខាន់ៗមួយចំនួនដែល Nightingale ជួបប្រទះនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា។ ទោះបីជាសិក្សាពីអាជីពនយោបាយរបស់គាត់ទាំងស្រុងក៏ដោយ ក៏អ្នកនិពន្ធ អ្នកនយោបាយ និងបុគ្គលិកសង្គមជាច្រើននៅតែលើកទឹកចិត្ត។ ក្នុងនាមជារដ្ឋបុរស អ្នកនិពន្ធ និងជាទ្រព្យសម្បត្តិសម្រាប់ប្រទេស គាត់គឺជាបុគ្គលឆ្នើម។ ការចូលរួមក្នុងសកម្មភាពសង្គម។
- អត្ថបទអំពីអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ ជាភាសាអង់គ្លេស និងហិណ្ឌូ [អត្ថបទជាច្រើន]
- អត្ថបទជាច្រើនអំពីជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្ញុំជាភាសាអង់គ្លេស និងហិណ្ឌូ
សង្ខេបអំពី Sarojini Naidu ជាភាសាអង់គ្លេស
សេចក្តីផ្តើម:
ក្នុងវ័យកុមារភាពរបស់នាងនៅ Hyderabad Sarojini Naidu គឺជាកូនស្រីរបស់គ្រួសារ Bengali ។ នាងតែងនិពន្ធកំណាព្យតាំងពីនៅក្មេង។ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យ King's College ក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស នាងបានបន្តការសិក្សាបន្ថែមទៀតនៅសាកលវិទ្យាល័យ Cambridge និង Girton College ។
តម្លៃនៃគ្រួសាររបស់នាងបានរីកចម្រើនសម្រាប់ពេលវេលាដែលនាងរស់នៅ។ វាគឺជាមួយនឹងតម្លៃទាំងនោះដែលនាងធំឡើងដោយជឿជាក់លើអំណាចនៃការតវ៉ាដើម្បីសម្រេចបាននូវយុត្តិធម៌។ អាជីពជាកវីនិងជាសកម្មជននយោបាយរបស់នាងបានធ្វើឱ្យនាងក្លាយជាឥស្សរជនឥណ្ឌាដ៏ល្បីម្នាក់។ ក្រៅពីតស៊ូដើម្បីសិទ្ធិស្ត្រី នាងក៏ប្រឆាំងនឹងអាណានិគមអង់គ្លេសនៅឥណ្ឌាដែរ។ វាត្រូវបានគេនិយាយថានាងគឺជា "Nightingale នៃប្រទេសឥណ្ឌា" រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
ការចូលរួមចំណែកនយោបាយរបស់ Sarojini Naidu
បន្ទាប់ពីការបែងចែក Bengal ក្នុងឆ្នាំ 1905 Sarojini Naidu បានក្លាយជាផ្នែកមួយនៃចលនាឯករាជ្យរបស់ឥណ្ឌា។ ក្នុងនាមជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកសុខុមាលភាពសង្គម និងជាតិនិយម នាងបានធ្វើដំណើរទូទាំងប្រទេសឥណ្ឌាចន្លោះឆ្នាំ 1915 និង 1918។ សមាគមនារីឥណ្ឌាក៏ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយ Sarojini Naidu ក្នុងឆ្នាំ 1917។ បន្ទាប់ពីចូលរួមចលនា Satyagraha របស់ Mahatma Gandhi ក្នុងឆ្នាំ 1920 នាងបានក្លាយជាសកម្មក្នុងចលនា។ នៅឆ្នាំ 1930 នាង និងមេដឹកនាំល្បីៗជាច្រើននាក់ផ្សេងទៀតបានចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យ Salt March ដែលពួកគេត្រូវបានចាប់ខ្លួន។
ក្រៅពីដឹកនាំចលនាមិនស្តាប់បង្គាប់ស៊ីវិល នាងក៏ជាឥស្សរជនឈានមុខគេក្នុងចលនា Quit India ផងដែរ។ ស្ត្រីរូបនេះបានតស៊ូទាមទារឯករាជ្យរបស់ប្រទេសឥណ្ឌា ទោះបីជាត្រូវបានចាប់ខ្លួនជាច្រើនដងក៏ដោយ។ អភិបាលរដ្ឋស្ត្រីដំបូងគេរបស់ឥណ្ឌាត្រូវបានតែងតាំងនៅពេលដែលឥណ្ឌាទទួលបានឯករាជ្យនៅទីបំផុត។
ស្នាដៃនិពន្ធរបស់ Sarojini Naidu
Sarojini Naidu ចាប់ផ្តើមសរសេរតាំងពីក្មេង។ នៅពេលនាងនៅសាលារៀននាងបានសរសេររឿងល្ខោនជាភាសា Persian ដែលមានឈ្មោះថា Maher Muneer ដែលទទួលបានការសរសើរសូម្បីតែពី Nizam នៃ Hyderabad ។ នាងបានបោះពុម្ពការប្រមូលកំណាព្យដំបូងរបស់នាងក្នុងឆ្នាំ 1905 ដែលមានឈ្មោះថា "The Golden Threshold" ។ កំណាព្យរបស់នាងត្រូវបានគេសរសើររហូតដល់សព្វថ្ងៃសម្រាប់ភាពខុសគ្នារបស់វា។ នាងបានសរសេរកំណាព្យកុមារ ព្រមទាំងកំណាព្យដែលមានលក្ខណៈរិះគន់ជាង ដោយស្វែងយល់ពីប្រធានបទដូចជា ស្នេហាជាតិ សោកនាដកម្ម និងមនោសញ្ចេតនា។
ការងាររបស់នាងទទួលបានការសរសើរពីអ្នកនយោបាយជាច្រើនផងដែរ។ នៅឆ្នាំ 1912 នាងបានបោះពុម្ពការប្រមូលកំណាព្យមួយទៀតដែលមានឈ្មោះថា The Bird of Time: Songs of Life, Death & the Spring ដែលមានកំណាព្យដ៏ល្បីល្បាញបំផុតរបស់នាងគឺ In the Bazaars of Hyderabad ។ អ្នករិះគន់សរសើរកំណាព្យនេះសម្រាប់រូបភាពដ៏អស្ចារ្យរបស់វា។ បន្ទាប់ពីការស្លាប់របស់នាង ការប្រមូលរបស់នាង The Feather of the Dawn ត្រូវបានបោះពុម្ពដោយកូនស្រីរបស់នាង ដើម្បីអបអរសាទរការចងចាំរបស់នាង។
សេចក្តីសន្និដ្ឋាន:
វាគឺនៅទីក្រុង Lucknow នៅថ្ងៃទី 2 ខែមីនាឆ្នាំ 1949 ដែល Sarojini Naidu បានស្លាប់ដោយការគាំងបេះដូង។ កេរ្តិ៍ដំណែលរបស់នាងក្នុងនាមជាកវី និងជាសកម្មជនត្រូវបានសរសើរដោយទស្សនវិទូជាច្រើនដូចជា Aldous Huxley ជាដើម។ ដូចដែលគាត់បានសរសេរ ឥណ្ឌានឹងស្ថិតក្នុងដៃល្អ ប្រសិនបើអ្នកនយោបាយទាំងអស់មានចរិតល្អ និងស្រលាញ់ដូចនាង។ Golden Threshold នៅសាកលវិទ្យាល័យ Hyderabad ត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះនៅក្នុងការចងចាំរបស់នាងថាជាឧបសម្ព័ន្ធក្រៅបរិវេណសាលា។ ឪពុករបស់នាងធ្លាប់រស់នៅក្នុងអគារនេះ។ សាលាសិល្បៈ និងទំនាក់ទំនង Sarojini Naidu របស់សាកលវិទ្យាល័យ Hyderabad ឥឡូវនេះកាន់កាប់អគារនេះ។