Муқаддима
Дар Хиндустон 200 сол хукмронии Англия давом дорад. Дар ин муддат одамони зиёде ҷони худро доданд ва ҷангҳои зиёде рух доданд. Дар натичаи чидду чахди онхо мо соли 1947 озодй ба даст овардем ва хамаи шахидонеро, ки дар рохи озодй курбон шудаанд, ёдовар мешавем. Дарвозаи Ҳиндустон муҷассамае дорад, ки дар он номи ин одамон, аз қабили Аҳмад Улла Шоҳ, Мангал Пандей, Валлаб Бхай Пател, Бҳагат Сингҳ, Аруна Асаф Алӣ ва Субҳаш Чандра Босе сабт шудааст. Вай дар баробари иштирокчии фаъолтарини чанги озодихохй роли асосй бозид. Ин рохбаронро хамаи мо бо эхтироми амик ёдоварй мекунанд.
150 калима иншо дар бораи муборизони озоди ва мубориза
Инкишофи мухимтарин дар таърихи Хиндустон мубориза барои истиклолият буд. Муборизони озодихоҳон барои ба даст овардани истиқлолияти Ватани худ ҷони худро фидокорона фидо карданд.
Бо нияти тичорати чой, абрешим ва пахта, англисхо соли 1600 ба Хиндустон хучум карданд. Онҳо тадриҷан дар сарзамин ҳукмронӣ карда, бесарусомонӣ ба вуҷуд оварда, мардумро ба ғуломӣ маҷбур мекарданд. Дар соли 1857, аввалин ҳаракати зидди Бритониё оғоз шуд, вақте ки Ҳиндустон аз ҳукмронии Бритониё истиқлолият ба даст овард.
Ҷунбиши ғайриқонунӣ аз ҷониби Маҳатма Ганди соли 1920 барои бедор кардани Ҳаракати истиқлолияти Ҳинд оғоз шудааст. Бҳагат Сингҳ, Раҷугуру ва Чандра Шекхар Азад аз ҷумлаи муборизони озодӣ буданд, ки ҷони худро қурбон карданд.
Соли 1943 Артиши Миллии Ҳинд бо мақсади пеш кардани Бритониё таъсис дода шуд. Баъди ба даст овардани созиш англисхо карор доданд, ки 15 августи соли 1947 Хиндустонро тарк кунанд ва мамлакат истиклолият ба даст овард.
200 калима иншо дар бораи муборизони озоди ва мубориза
Дар пахлуи мо он кадар бофандагие мавчуд аст, ки таърихи муборизаи озодихохй ва курбонихои муборизони рохи озодии моро ба хотир меорад. Мо ба шарофати муборизони озодй, ки барои озодй чони худро нисор кардаанд, дар мамлакати демократию мустакил зиндагй мекунем.
Англисхо одамонеро, ки барои онхо мубориза мебурданд, истисмор ва берахмона тахкир мекарданд. Бритониё то соли 1947, вақте ки истиқлолият ба даст овард, дар Ҳиндустон ҳукмронӣ карданд. Мамлакати мо то соли 1947 дар зери таъсири инглисхо буд.
Баъзе нохияхои Хиндустон низ тахти назорати дигар мамлакатхои хоричй, аз кабили Португалия ва Франция буданд. Ба мо чанг кардан ва аз мамлакати худ бадарга кардани хукмрони хоричй кори осон набуд. Одамони сершумор масъалаи харакати миллиро ба миён гузоштанд. Истиқлолият муборизаи тӯлонӣ буд.
Ба даст овардани истиклолияти Хиндустон ба шарофати муборизони рохи озодии Хиндустон муваффакияти калон буд. Бо аввалин ҷанги истиқлолият дар соли 1857, ҳаракати озодӣ бар зидди ҳукмронии Бритониё оғоз ёфт. Ин шӯриш ҳам бо ташаббуси ҳиндуҳо ва ҳам мусулмонон буд.
Шӯриши Ҳиндустон бар зидди бритониёӣ аз ҷониби Мангал Пандей, ки дар Ҳиндустони муосир ҳамчун қаҳрамон истиқбол шудааст, оғоз карда шуд. Баъди дар соли 1885 ташкил ёфтани конгресси миллии Хиндустон дар мамлакати мо харакати озодихохй вусъат ёфт.
Бисьёр одамони мамлакати мо аз рохбарони конгресси миллии Хиндустон илхом гирифтанд. Бисьёр миллатчиён ба онхо намунаи ибрат буданд. Миллатро ҳазорон муборизони озодӣ забт карданд ва ҳазорон нафар ҷони худро барои он қурбон карданд. Истиқлолияти мо дар ниҳоят аз ҷониби Бритониё, Фаронса ва Португалия дода шуд, ки дар ниҳоят ба мо 15 августи соли 1947 истиқлолият доданд.
Муборизони озодй ба мо имкон доданд, ки истиклолият ба даст оварем. Халки хинд сарфи назар аз тафовути акидахояшон аз хиссахои худ ба муборизаи озодихохй илхом мебахшад.
500 калима иншо дар бораи муборизони озоди ва мубориза
Озодии фард ба озодии кишвараш вобаста аст. Муборизи озодӣ шахсест, ки фидокорона фидокорӣ мекунад, то кишвар ва ҳамватанони худ дар озодӣ зиндагӣ кунанд. Дилҳои далертарини ҳар як кишвар ҷони худро барои ҳамватанони худ дар хатар мегузоранд.
Муборизони озодй ба гайр аз мубориза барои ватани худ, барои хамаи онхое, ки хомуш азоб кашиданд, оилаи худро аз даст доданд, озодй ва хатто хукуки зиндагонйашонро аз даст доданд. Ватандўстї ва мењру муњаббати онњо ба ватан мардуми кишварро ба иззату эњтироми муборизони озодї водор месозад. Шаҳрвандони дигар бо пайравӣ аз онҳо метавонанд барои зиндагии хуб талош кунанд.
Барои мардуми оддї фидокории љони худ барои ватан шояд тасаввурнашаванда бошад, аммо барои муборизони озодї, бе назардошти ягон натиљаи манфии худ тасаввур кардан мумкин нест. Барои расидан ба максади худ бояд дарду машаккати сахт тоб оваранд. Онхо барои тамоми карзи миллй абадй карздор мебошанд.
Онхое, ки барои озодй мубориза мебурданд, аз ахамия-ти онхо бахо додан мумкин нест. Ҳамасола дар кишвар Рӯзи истиқлолият ба хотири гиромидошти ҳазорон нафароне, ки замоне барои озодии ҳамватанони худ мубориза бурдаанд, ҷашн гирифта мешавад. Ватандустони онхо курбонихои худро хеч гох фаромуш намекунанд.
Вақте ки мо таърихро баррасӣ мекунем, мо мебинем, ки аксари муборизони озодӣ қабл аз ҳамроҳ шудан ба муборизаи озодӣ ҷанги расмӣ ё омӯзиши марбута надоштанд. Иштироки онҳо дар ҷангҳо ва эътирозҳо бо донистани он, ки онҳо аз ҷониби қувваҳои мухолиф кушта мешаванд, ҳамроҳ буд.
На танҳо муқовимати мусаллаҳона бар зидди золимон муборизони озодӣ шуданд. Эътирозгарон пул медоданд, онҳо адвокатҳои ҳуқуқӣ буданд, дар муборизаи озодӣ тавассути адабиёт ва ғайра ширкат доштанд. Бо ишора ба беадолатии иҷтимоӣ ва ҷиноятҳои аз ҷониби қудратмандон содир шудани ҳамватанони худ ҳуқуқҳои худро дарк намуданд.
Маҳз дар ҳамин мақом муборизони озодӣ дигаронро илҳом мебахшиданд, ки аз ҳуқуқҳои худ огоҳ шаванд ва бар зидди шахсони қудратманд адолат ҷустуҷӯ кунанд. Дар ин вазифа онҳо дар ҷомеа таъсири доимӣ гузоштанд. Онҳо ба дигарон таъсир расониданд, ки ба муборизаи онҳо ҳамроҳ шаванд.
Муборизони озодихоҳон масъул буданд, ки ҳамватанонро дар эҳсоси миллатдӯстӣ ва ватандӯстӣ муттаҳид созанд. Муборизаи озодихохй бе муборизони озодй му-ваффакиятнок намешуд. Дар кишвари озод мо метавонем ба туфайли онҳо обод шавем.
600 калима иншо дар бораи муборизони озоди ва мубориза
Муборизи озодй шахсест, ки барои ватан ба мукобили душмани умумй чангидааст. Ҳангоми ҳамлаи Бритониё ба Ҳиндустон дар солҳои 1700, онҳо бо душманоне, ки ин кишварро забт карда буданд, мубориза бурданд. Эътирози осоишта ё эътирози ҷисмонӣ аз ҷониби ҳар як мубориз вуҷуд дошт.
Бисьёр одамони диловаре, ки барои истиклолияти Хиндустон мубориза бурдаанд, ба монанди Бхагат Сингх, Тантия Топе, Нана Сахиб, Субхаш Чандра Бозе ва дигарон ном бурда шудаанд. Асоси озодй ва демократияи Хиндустонро Махатма Ганди, Чавхар Лаъл Нехру ва БР Амбедкар гузоштаанд.
Барои ноил шудан ба озодӣ вақти зиёд ва кӯшиши зиёд лозим буд. Махатма Ганди гуфт, ки падари миллати мост, барои аз байн бурдани дастнорасӣ, хотима додани камбизоатӣ ва таъсиси Свараж (худҳукмронӣ) кор карда, фишори ҷаҳонӣ ба бритониёҳоро мегузорад. Муборизаи озодихохии Хиндустон соли 1857 бо Рани Лаксмибай огоз ёфт.
Марги ӯ аз ҷониби бритониёӣ фоҷиабор буд, аммо вай рамзи тавонмандӣ ва ватандӯстии занон буд. Наслхои оянда аз чунин рамзхои далерона илхом мегиранд. Таърих номи шумори бепоёни шаҳидони беномро, ки барои миллат хидмат кардаанд, сабт намекунад.
Эҳтиром ба касе маънои эҳтиром ва эҳтироми амиқро ба ӯ дорад. Ба гиромидошти ононе, ки дар хидмати миллат ҷони худро фидо кардаанд, рӯзе бо номи “Рӯзи шаҳидон” таъйин шудааст. Ҳамасола санаи 30-юми январ ба хотири гиромидошти шаҳидони диловаре, ки ҳангоми адои хизмат халок гардидаанд, таҷлил мегардад.
Маҳатма Ганди дар рӯзи шаҳидон аз ҷониби Натурам Годзе кушта шуд. Ба хотири гиромидошти муборизони озодӣ, ки ҷони худро барои Ватан қурбон кардаанд, мо дар он рӯз як дақиқа сукут мекунем.
Дар кишвар ба шарафи шахсиятҳои ёдгорӣ муҷассамаҳои сершумор гузошта шудаанд ва бисёр роҳҳо, шаҳракҳо, стадионҳо ва фурудгоҳҳо ба номи онҳо гузошта шудаанд. Сафари ман ба Порт Блэр маро ба зиндони мобилии Бритониё бурд, ки дар он ҷо ҳар касе, ки усулҳои онҳоро зери шубҳа мегузорад, зиндонӣ мешуд.
Дар зиндон бисёр фаъолони мустақил буданд, аз ҷумла Батукешвар Датт ва Бабарао Саваркар. Ин одамони шуҷоъ ҳоло дар осорхонаи зиндоне, ки як вақтҳо онҳоро ҷойгир мекарданд, намоиш дода мешаванд. Дар натиҷаи бадарға кардани Бритониё аз Ҳиндустон, аксари маҳбусон дар он ҷо мурданд.
Хиндустон аз музейхои ба номи муборизони озодй, аз чумла Планетарии Нехру ва дигар музеи таълимии бахшида ба маориф пур аст. Саҳми онҳо дар кишвар аз ҳамаи ин имову ишора камтар мешавад. Хидмати фидокоронаи онхо ба мо имкон дод, ки бо хуну араку ашки онхо фардои некро бубинем.
Дар тамоми Хиндустон дар рузи истиклолият китхо парвоз мекунанд. Дар он руз хамаи мо хамчун хиндухо муттахидем. Хамчун рамзи сулх барои муборизони озодй дияхоро равшан мекунам. Вақте ки қувваҳои мудофиавии мо сарҳадҳои моро муҳофизат мекунанд, онҳо ҷони худро аз даст медиҳанд. Хоҳ бо ҳифзи миллати худ бошад, хоҳ барои он хидмат кардан вазифаи ҳар як шаҳрванд аст.
Аҷдодони муборизи озодии мо дар набардҳои беохир мубориза бурданд, то ба мо замини озоде барои зиндагӣ, кор ва хӯрокхӯрӣ диҳад. Ман ваъда медиҳам, ки интихоби онҳоро эҳтиром мекунам. Маҳз Ҳиндустон аст, ки маро паноҳ дод ва то охири рӯзҳои ман ин корро идома медиҳад. Ман инро бузургтарин шарафи ҳаёти худ мешуморам.
хулоса
Мамлакати мо ба туфайли муборизони озодй озод аст. Барои бо ҳам тинҷ зистан ва таъмини адолати иҷтимоӣ мо бояд қурбониҳои онҳоро эҳтиром кунем.
Саргузаштхои муборизони рохи озодй ба чавонони имруза илхом мебахшанд. Дар тӯли умри худ онҳо барои арзишҳое мубориза мебурданд ва ба он эътиқод доштанд, ки фарқияти онҳоро дар зиндагӣ нишон медиҳанд. Мо ҳамчун шаҳрвандони Ҳиндустон бояд қурбониро бо фароҳам овардани муҳити осоишта дар кишвар эҳтиром ва эҳтиром кунем