Giriş
Hindistan'da 200 yıllık İngiliz yönetimi var. Bu süre zarfında pek çok insan canını verdi ve pek çok savaş oldu. Onların emekleri sonucunda 1947 yılında özgürlüğümüze kavuştuk ve özgürlük adına kendilerini feda eden tüm şehitlerimizi rahmetle anıyoruz. Hindistan kapısı, Ahmad Ullah Shah, Mangal Pandey, Vallabh Bhai Patel, Bhagat Singh, Aruna Asaf Ali ve Subhash Chandra Bose gibi bu kişilerin isimlerini içeren bir anıta sahiptir. Özgürlük savaşında öncü bir rol oynadı ve en aktif katılımcı oldu. Bu liderlerin hepsi, hepimiz tarafından derin bir saygıyla anılıyor.
150 Kelimelik Özgürlük Savaşçıları ve Mücadele Üzerine Bir Deneme
Hindistan tarihindeki en önemli gelişme bağımsızlık mücadelesiydi. Özgürlük savaşçıları ülkelerinin bağımsızlığını elde etmek için özverili bir şekilde hayatlarını feda ettiler.
Çay, ipek ve pamuk ticareti yapmak amacıyla İngilizler 1600'de Hindistan'ı işgal etti. Yavaş yavaş ülkeyi yönettiler ve insanları köleliğe zorlayarak kaos yarattılar. 1857'de Hindistan'ın İngiliz yönetiminden bağımsızlığını kazanmasıyla İngilizlere karşı ilk hareket başlatıldı.
Hindistan Bağımsızlık Hareketi'ni uyandırmak için 1920'de Mahatma Gandhi tarafından İşbirliği Yapmama Hareketi başlatıldı. Bhagat Singh, Rajuguru ve Chandra Shekhar Azad, hayatlarını feda eden özgürlük savaşçıları arasındaydı.
1943'te İngilizleri kovmak için Hindistan Ulusal Ordusu kuruldu. Bir anlaşmaya varıldıktan sonra, İngilizler 15 Ağustos 1947'de Hindistan'dan ayrılmaya karar verdiler ve ülke bağımsızlığını kazandı.
200 Kelimelik Özgürlük Savaşçıları ve Mücadele Üzerine Bir Deneme
Kanatımızda özgürlük mücadelesinin tarihini ve özgürlük savaşçılarımız tarafından yapılan fedakarlıkları hatırlatan o kadar çok doku var ki. Özgürlük için canını veren özgürlük savaşçıları sayesinde demokratik ve bağımsız bir ülkede yaşıyoruz.
İngilizler, uğruna savaştıkları insanları sömürdü ve acımasızca istismar etti. İngilizler, bağımsızlığını kazandığı 1947 yılına kadar Hindistan'ı yönetti. Ülkemiz 1947'den önce büyük ölçüde İngilizlerin etkisindeydi.
Hindistan'ın bazı bölgeleri de Portekiz ve Fransızlar gibi diğer yabancı ülkelerin kontrolü altındaydı. Yabancı hükümdarlarla savaşmak ve ülkemizden sürgün etmek kolay olmadı. Çok sayıda insan ulusal hareket konusunu gündeme getirdi. Bağımsızlık uzun vadeli bir mücadeleydi.
Hindistan'ın bağımsızlık savaşçıları sayesinde Hindistan'ın bağımsızlığını elde etmek büyük bir başarıydı. 1857'deki ilk bağımsızlık savaşıyla birlikte, İngiliz egemenliğine karşı özgürlük hareketi başladı. Bu isyan hem Hindular hem de Müslümanlar tarafından başlatıldı.
İngilizlere karşı Hint isyanı, modern Hindistan'da bir kahraman olarak selamlanan Mangal Panday tarafından başlatıldı. 1885 yılında Hindistan Ulusal Kongresi'nin kurulmasından sonra ülkemizde özgürlük hareketleri yoğunlaşmıştır.
Ülkemizdeki birçok insan Hindistan ulusal kongre liderlerinden ilham aldı. Birçok milliyetçi onlara rol model olarak baktı. Ulus binlerce özgürlük savaşçısı tarafından fethedilmiş ve binlercesi bunun için canını feda etmişti. Bağımsızlığımız, sonunda bize 15 Ağustos 1947'de bağımsızlık veren İngilizler, Fransızlar ve Portekizliler tarafından verildi.
Özgürlük savaşçıları bağımsızlığımızı elde etmemizi mümkün kıldı. Hint halkı, ideolojilerindeki farklılıklara rağmen, özgürlük mücadelesine katkılarından hala ilham alıyor.
500 Kelimelik Özgürlük Savaşçıları ve Mücadele Üzerine Bir Deneme
Bir bireyin özgürlüğü, ülkesinin özgürlüğüne bağlıdır. Bir özgürlük savaşçısı, ülkesinin ve vatandaşlarının özgürce yaşayabilmesi için özverili bir şekilde kendini feda eden kişidir. Her ülkedeki en cesur yürekler, yurttaşları için hayatlarını ortaya koyacaktır.
Özgürlük savaşçıları ülkeleri için savaşmanın yanı sıra sessizce acı çeken, ailelerini kaybeden, özgürlüklerini ve hatta yaşam haklarını kaybeden herkes için savaştı. Vatanseverlikleri ve vatan sevgileri, ülke halkına özgürlük savaşçılarına değer veriyor. Diğer vatandaşlar onların örneğini izleyerek iyi bir hayat sürmeyi arzulayabilirler.
Birinin ülkesi için canını feda etmesi sıradan insanlara hayal bile edilemez gelebilir, ancak özgürlük savaşçılarına olumsuz yansımaları düşünülmeden düşünülemez. Hedeflerine ulaşmak için şiddetli acı ve zorluklara katlanmak zorundadırlar. Sonsuza dek tüm ulusal şükran borcunu borçlular.
Özgürlük için savaşanların önemi abartılamaz. Her yıl ülke, bir zamanlar yurttaşları için özgürlük için mücadele eden binlerce insanı onurlandırmak için Bağımsızlık Günü'nü kutluyor. Vatandaşları fedakarlıklarını asla unutmayacak.
Tarihi incelediğimizde, özgürlük savaşçılarının çoğunun, özgürlük mücadelesine katılmadan önce resmi bir savaşa veya ilgili eğitime sahip olmadığını görüyoruz. Savaşlara ve protestolara katılmalarına, karşı güç tarafından öldürülebilecekleri bilgisi eşlik ediyordu.
Özgürlük savaşçılarını yapan sadece tiranlara karşı silahlı direniş değildi. Protestocular para bağışında bulundular, hukuk savunucuları oldular, edebiyat yoluyla özgürlük mücadelesine katıldılar vs. Yabancı güçlere karşı en cesur askerler savaştı. Sosyal adaletsizliğe ve güçlülerin işlediği suçlara dikkat çekerek hemşerilerinin haklarını fark etmelerini sağladılar.
Özgürlük savaşçıları, bu kapasitede başkalarına haklarının farkına varmaları ve iktidardakilere karşı adalet aramaları için ilham verdi. Bu sıfatla toplum üzerinde kalıcı bir etki bıraktılar. Başkalarını mücadelelerine katılmaları için etkilediler.
Özgürlük savaşçıları, yurttaşları milliyetçilik ve vatanseverlik duygusu içinde birleştirmekten sorumluydu. Özgürlük savaşçıları olmadan özgürlük mücadelesi başarılı olamazdı. Özgür bir ülkede onlar sayesinde gelişebiliriz.
600 Kelimelik Özgürlük Savaşçıları ve Mücadele Üzerine Bir Deneme
Bir özgürlük savaşçısı, ortak bir düşmana karşı ülke için savaşan bir bireydir. 1700'lerde İngilizlerin Hindistan'ı işgali sırasında ülkeyi ele geçiren düşmanlarla savaştılar. Her dövüşçünün ya barışçıl bir protestosu ya da fiziksel bir protestosu vardı.
Hindistan'ın bağımsızlığı için savaşan birçok cesur insan, Bhagat Singh, Tantia Tope, Nana Sahib, Subhash Chandra Bose ve sayısız diğerleri gibi isimlendirildi. Hindistan'ın özgürlük ve demokrasisinin temeli Mahatma Gandhi, Jawhar Lal Nehru ve BR Ambedkar tarafından atıldı.
Özgürlüğe ulaşmak uzun zaman aldı ve çok çaba harcadı. Milletimizin babası olduğu söylenen Mahatma Gandhi, dokunulmazlığın kaldırılması, yoksulluğun sona ermesi ve Swaraj'ın (öz-yönetim) kurulması için çalıştı ve İngilizler üzerinde küresel baskı yarattı. Hindistan özgürlük mücadelesi 1857'de Rani Laxmibai ile başladı.
İngilizler tarafından ölümü trajikti, ancak kadınların güçlenmesini ve vatanseverliğini sembolize etmeye başladı. Gelecek nesiller böyle cesur sembollerden ilham alacak. Tarih, millete hizmet eden sayısız isimsiz şehidin isimlerini yazmaz.
Birine hürmet etmek, ona derin saygı ve hürmet göstermek demektir. Milletine hizmet ederken canını feda edenlerin anısına “Şehitler Günü” olarak anılan bir gün ayrıldı. Görev başında şehit olan yiğit şehitlerimizi anmak için her yıl 30 Ocak'ta kutlanıyor.
Mahatma Gandhi, Şehitler Günü'nde Nathuram Godse tarafından öldürüldü. Vatan için canlarını feda eden özgürlük savaşçılarını anmak için o gün bir dakikalık saygı duruşunda bulunuyoruz.
Ülke, anıtsal figürleri onurlandıran çok sayıda heykel dikti ve birçok yol, kasaba, stadyum ve havaalanına onların adı verildi. Port Blair'e yaptığım ziyaret beni İngilizlerin işlettiği Hücresel Hapishaneye götürdü ve burada onların yöntemlerini sorgulayan herkes hapsedildi.
Hapishanede, Batukeshwar Dutt ve Babarao Savarkar da dahil olmak üzere birçok bağımsız eylemci tutuldu. Bu cesur insanlar şimdi bir zamanlar onları barındıran hapishanede bir müzede sergileniyor. İngilizlerin onları Hindistan'dan sürmesi sonucunda mahkûmların çoğu orada öldü.
Hindistan, Nehru Planetarium ve eğitime adanmış başka bir eğitim müzesi de dahil olmak üzere, özgürlük savaşçılarının adını taşıyan müzelerle doludur. Ülkeye katkıları tüm bu jestlerden daha az etkilenecektir. Onların özverili hizmetleri, kanları, terleri ve gözyaşları sayesinde daha iyi bir yarın görmemizi sağladı.
Hindistan'ın her yerinde, Bağımsızlık Günü'nde uçurtma uçurulur. O gün hepimiz Kızılderililer olarak birleştik. Özgürlük savaşçıları için barışın sembolü olarak diyas yakıyorum. Savunma güçlerimiz sınırlarımızı korurken can kaybetmeye devam ediyor. İster milletini koruyarak, ister onun için çalışarak olsun, milletine hizmet etmek her vatandaşın görevidir.
Özgürlük savaşçısı atalarımız, bize yaşamak, çalışmak ve yemek yemek için özgür bir toprak vermek için bitmeyen savaşlar verdiler. Seçimlerine saygı duyacağıma söz veriyorum. Beni koruyan Hindistan'dır ve hayatımın geri kalanında da bunu yapmaya devam edecektir. Bunu hayatımın en büyük onuru olarak kabul edeceğim.
Sonuç
Ülkemiz özgürlük savaşçıları sayesinde özgürdür. Birlikte uyumlu ve barış içinde yaşamak ve sosyal adaleti sağlamak için onların fedakarlıklarını onurlandırmalıyız.
Özgürlük savaşçılarının hikayeleri günümüz gençliğine ilham veriyor. Yaşamları boyunca, yaşamdaki farklılıklarını ortaya koyan değerler için savaşmışlar ve bu değerlere inanmışlardır. Hindistan vatandaşları olarak, ülkede barışçıl bir ortam yaratarak fedakarlığa saygı duymalı ve onurlandırmalıyız.