Cyflwyniad
Mae'r profiadau a gawn mewn bywyd yn gymysgedd o gadarnhaol a drwg. Mae gan bron pawb rywbeth bythgofiadwy yn eu bywydau. Mae dau fath o rai drwg: rhai da a rhai drwg. Ni waeth pa mor hir rydyn ni'n byw, ni fydd y profiad hwn byth yn cael ei anghofio. Gall y digwyddiad hefyd newid ein bywydau am byth. Rhaid cael o leiaf un diwrnod neu ddigwyddiad cofiadwy ym mywyd pob person na allant byth anghofio. Mae'n un o'r atgofion na fyddaf byth yn gallu anghofio yn fy mywyd hefyd.
50 Gair Traethawd Ar Ddiwrnod Na Fyddaf Byth Yn Anghofio Yn Saesneg
Mae yna rai dyddiau sy'n aros yn ein meddyliau am byth, boed yn hapus neu'n drist. Bydd y diwrnod y gadewais y ddinas lle cefais fy ngeni bob amser yn cael ei ysgythru yn fy nghof. Neilltuwyd dinas newydd i fy nhad. Roedd y diwrnod y bu'n rhaid i mi adael fy nhŷ yn ddiwrnod trist iawn i mi.
Roedd gadael fy ffrindiau am y tro olaf yn brofiad poenus iawn. Roedd yn anodd iawn ffarwelio â phawb ar hyd y daith. Hwn oedd y tro olaf i mi weld yr amgylchoedd hyn, ac roeddwn i'n teimlo'n drist. Fy nghinio oedd yr unig beth wnes i fwyta y diwrnod hwnnw. Roedd yn anodd iawn i mi ddod o hyd i eiriau i ddisgrifio cymaint yr oeddwn yn crio ac yn erfyn ar fy rhieni i beidio â gadael. Rwy'n dal i deimlo'n drist pan fyddaf yn cofio'r diwrnod hwnnw.
250 Gair Traethawd Ar Ddiwrnod Na Fyddaf Byth Yn Anghofio Yn Saesneg
Roedd tywydd heulog a phoeth yn ein cyfarch y diwrnod hwnnw. Galwodd mam fi tu fewn i fwyta rhywbeth tra roeddwn i'n gorwedd ar fy nghefn yn yr iard flaen. Clywais fy mam yn galw'n dyner, “Tyrd, cymerwch damaid o'r frechdan neu ddwy hon,” wrth iddi fy ngofidio'n dyner i gymryd tamaid.
Yn gyffredinol, roeddwn yn dipyn o blentyn afreolus pan oeddwn yn tyfu i fyny, neu efallai y gallech ddweud drwg. Fy ymateb oedd esgus nad oeddwn yn ymwybodol o'r hyn a ddywedodd. Dywedodd hi: "Iawn, felly." gan ei bod yn fam glyfar. Bydd angen i chi brynu bara, dwi'n meddwl. Nid oedd y ffordd y dywedodd hi y tro hwn mor dyner. Oherwydd fy methiant i ymateb pan gefais fy ngalw, cefais y gosb hon.
Felly, fe es i i mewn ar frys. Yn anffodus, roedd hi'n rhy hwyr. Roedd gan fy mam yr arian yn ei dwylo yn barod. Lledodd ei gwên ar draws ei hwyneb wrth iddi ddweud: “Gwell nawr nag yn hwyrach pan fyddwch chi'n llwglyd…” Dechreuais wgu, gan ddweud: “Hayi, hayi, hayi, mama!” Mae hyn yn golygu: “Na, na, na, mama!”.
Trodd y wên fendigedig ar wyneb fy mam yn wgu anferth, erchyll! Ei llais hi oedd y mwyaf erchyll a glywais erioed. Roedd y ffordd y siaradodd hi â mi yn swnio fel llew yn rhuo wrth ei ysglyfaeth: “Amanda, paid â phrofi nac fe wnaf…”.
Yn wir, rhedais allan drwy'r drws cyn iddi allu gorffen ei brawddeg. Roeddwn i'n croesi'r stryd ar frys pan ddaeth car i mewn i mi allan o unman. Gofynnodd y gyrrwr gyda phryder. "Wyt ti'n iawn?" gofynnodd y gyrrwr yn bryderus. Tarodd y car fi fel tarw yn taclo matador mewn ymladd teirw, a dwi ddim yn siwr os mai dyna oedd ei union eiriau.
Roedd wedi cymryd amser hir i mi sylweddoli beth oedd wedi digwydd oherwydd roeddwn wedi rhedeg fel ceffyl yr holl ffordd adref. Nid yw'r digwyddiad hwn erioed wedi'i fagu gyda fy mam. Roeddwn i'n ei chael hi'n rhyfedd mai'r cyfan a sylwodd fy mam oedd nad oeddwn yn newynog mwyach. Yr unig beth ddywedodd hi oedd: “Wnaethoch chi fwyta o'r bara hwn, un bach? Gwnaeth i ni'n dau chwerthin. Bydd fy atgofion o'r diwrnod hwn yn para am oes.
- Traethawd ar Ddisgyblaeth Ym Mywyd Myfyrwyr: Traethodau Byr a Hir
- Traethawd ar Bwysigrwydd Addysg Yn Ein Bywyd
400 Gair Traethawd Ar Ddiwrnod Na Fyddaf Byth Yn Anghofio Yn Saesneg
Roedd yn blentyndod hapus i mi, diolch i fy rhieni cariadus a’r tŷ mawr brown roedd fy rhieni’n byw ynddo. Roedd tŷ mawr brown a dau riant cariadus yn fy ngwneud yn blentyn hapus. Roeddwn i'n arfer treulio oriau yn chwarae cuddio neu'n tagio gyda fy ffrindiau yn fy iard gefn yn ystod yr haf. Fel plant, byddem yn esgus bod yn fforwyr yn chwilio am hen drysorau neu farchogion yn brwydro yn erbyn dreigiau drwg i achub tywysogesau.
Gwelwyd trim brown a gwyn hefyd ar y tŷ drws nesaf. Roeddem yn teimlo fel ein bod mewn coedwig hudolus gyda'i choed enfawr yn cysgodi ein iard gefn. Byddai'r eira a gronnodd ar ymyl ein buarthau yn y gaeaf yn cael ei ddefnyddio i wneud dynion eira. Yn y diwedd, fe wnaethon ni wneud angylion trwy bentyrru ein holl ddillad ar ben ein gilydd yn lle gwneud dynion eira allan ohonyn nhw.
Roedd chwerthin yn atseinio oddi ar y waliau wrth i mi redeg i fyny ac i lawr y grisiau. Roeddwn i'n arfer chwarae'r gêm hon gyda fy chwaer. Roedd rhedeg i fyny ac i lawr y grisiau yn gêm y byddem yn cymryd tro yn ei chwarae. Roedd hi'n ras rhwng y gwaelod a'r brig i weld pwy allai ddal y llall. Roedd cael eich dal yn golygu mynd i fyny ac i lawr eto.
Yn ystod ein gweithgareddau dyddiol, ni wnaethom erioed roi sylw i faint o ynni a ddefnyddiwyd gennym na sut yr effeithiodd ar ein calonnau, ein hysgyfaint a'n cyhyrau. Roedd yn ymddangos fel hwyl i ni. Pan oedd yn fachgen, roedd fy nhad yn arfer dweud straeon wrthyf. Wrth eistedd yno a gwrando arno yn dweud straeon wrthyf o'i blentyndod, byddwn yn clywed straeon am fy nhad yn fachgen.
Pryd bynnag y byddai'n siarad am bysgota gyda'i ffrindiau, byddai'n dweud wrthyf amdano. Ar brydiau, dalient rywbeth, ond dro arall, nid oedd ganddynt ddim i'w ddangos am eu hymdrechion. Pryd bynnag y byddai'n siarad gormod yn yr ysgol, aeth i drafferth, a phe bai'r athro yn ei weld yn cnoi gwm yn y dosbarth, aeth i fwy fyth o drafferth.
Roedd y straeon a ddywedodd bob amser yn gwneud i mi chwerthin. Ni bu ei fywyd erioed yn well. Un o ddyddiau mwyaf cofiadwy fy mywyd. Roedd ei fywyd ar ei orau yn ystod y cyfnod hwnnw. Bydd bob amser yn ddiwrnod cofiadwy i mi. Wrth edrych i fyny arno o'r rhes flaen, roeddwn i yn y rhes flaen. Pan ddywedodd, “Dyma ddiwrnod gorau fy mywyd i gyd,” edrychodd yn uniongyrchol arnaf.
Casgliad
Ni ellir ail-fyw eiliad yn y gorffennol. Mae cofio'r dyddiau hyn yn ein helpu i wneud yr eiliadau hynny'n fyw i ni a'u cadw'n fyw yn ein meddyliau.
Roedd yn ddefnyddiol iawn. Diolch beth bynnag dysgais lawer o'r traethawd hwn