معرفی
هدف این مقاله نشان دادن این است که چگونه زندگی من به طور مثبت و منفی تحت تأثیر همه‌گیری کووید-19 در طول هفت ماه گذشته قرار گرفته است. علاوه بر این، تجربه فارغ‌التحصیلی من از دبیرستان و اینکه چگونه می‌خواهم نسل‌های آینده کلاس 2020 را به خاطر بسپارند را توصیف می‌کند.
مقاله طولانی در مورد تجربه همه گیر
ویروس کرونا یا کووید-19 باید تا کنون برای همه شناخته شده باشد. در ژانویه 2020، ویروس کرونا پس از شروع از چین و رسیدن به ایالات متحده در سراسر جهان گسترش یافت. تعدادی از علائم مرتبط با این ویروس وجود دارد، از جمله تنگی نفس، لرز، گلودرد، سردرد، از دست دادن چشایی و بویایی، آبریزش بینی، استفراغ و حالت تهوع. علائم ممکن است تا 14 روز ظاهر نشوند، زیرا قبلاً ثابت شده است. علاوه بر این، این ویروس بسیار مسری است و برای افراد در هر سنی خطرناک است. این ویروس به سیستم ایمنی حمله می کند و افراد مسن و مبتلایان به بیماری های مزمن را در معرض خطر قرار می دهد.
از ژانویه سال جاری، این ویروس برای اولین بار در اخبار و رسانه ها گزارش شد. به نظر می رسد که این ویروس هیچ تهدیدی برای ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دیگر در سراسر جهان ایجاد نمی کند. تعدادی از مقامات بهداشتی در سراسر جهان در ماه‌های بعد به دلیل گسترش سریع ویروس، هشدار دادند.
محققان متوجه شدند که منشاء این ویروس در چین بوده و در حال بررسی منشاء آن بودند. علیرغم همه چیزهایی که دانشمندان به آن نگاه کرده اند، ویروس از خفاش سرچشمه گرفت و به حیوانات دیگر سرایت کرد و در نهایت به انسان ها رسید. رویدادهای ورزشی، کنسرت‌ها، گردهمایی‌های بزرگ و بعداً رویدادهای مدرسه در ایالات متحده لغو شد زیرا تعداد به سرعت افزایش یافت.
مدرسه من هم در 13 اسفند تعطیل شد تا جایی که به من مربوط می شود. در ابتدا قرار بود به مدت دو هفته به مرخصی برویم و در 30 مارس بازگردیم، اما با توجه به اینکه ویروس به سرعت گسترش یافت و اوضاع خیلی سریع از کنترل خارج شد، رئیس جمهور ترامپ وضعیت اضطراری اعلام کرد و ما را تا 30 آوریل قرنطینه کردند. .
در آن مقطع، مدارس به طور رسمی تا پایان سال تحصیلی تعطیل شدند. هنجار جدیدی از طریق آموزش از راه دور، کلاس های آنلاین و دوره های آنلاین ایجاد شد. در 4 می، ناحیه مدرسه فیلادلفیا شروع به ارائه کلاس‌های آموزش از راه دور و آنلاین کرد. کلاس های من از ساعت 8 صبح شروع می شد و چهار روز در هفته تا ساعت 3 بعد از ظهر ادامه داشت.
من قبلاً با یادگیری مجازی روبرو نشده بودم. مانند میلیون ها دانش آموز در سراسر کشور، همه چیز برای من جدید و متفاوت بود. در نتیجه، ما مجبور شدیم از حضور فیزیکی در مدرسه، تعامل با همسالان و معلمان خود، شرکت در رویدادهای مدرسه، و صرفاً حضور در یک محیط کلاس درس، به تماشای ساده یکدیگر از طریق صفحه نمایش کامپیوتر تغییر کنیم. همه ما نمی توانستیم آن را پیش بینی کنیم. همه این اتفاقات ناگهانی و بدون هیچ هشداری رخ داد.
تجربه آموزش از راه دور که داشتم خیلی خوب نبود. وقتی نوبت به مدرسه می‌رسد، به سختی تمرکز می‌کنم و به راحتی حواسم پرت می‌شود. تمرکز کردن در کلاس درس آسان بود، زیرا من در آنجا بودم تا آنچه را که تدریس می شد بشنوم. با این حال، در طول کلاس های آنلاین، در توجه و تمرکز مشکل داشتم. در نتیجه، اطلاعات مهمی را از دست دادم زیرا خیلی راحت حواسم پرت شد.
- انشا در مورد نجات درختان نجات جان
- انشا در مورد صرفه جویی در مصرف آب: با شعارها و خطوطی در مورد صرفه جویی در مصرف آب
هر پنج عضو خانواده من در قرنطینه در خانه بودند. وقتی این دو نفر در خانه می دویدند، تمرکز روی مدرسه و انجام کارهایی که از من خواسته شد برایم سخت بود. من دو خواهر و برادر کوچک دارم که بسیار پر سر و صدا و خواستار هستند، بنابراین می توانم تصور کنم که تمرکز بر مدرسه برایم چقدر سخت بود. برای حمایت از خانواده‌ام در طول همه‌گیری، 35 ساعت در هفته در بالای مدرسه کار می‌کردم. از زمانی که مادرم شغلش را از دست داد، فقط پدرم را در خانه کار کردم. درآمد پدرم کفاف زندگی خانواده پرجمعیت ما را نمی داد. در طول دو ماه، من در یک سوپرمارکت محلی به عنوان صندوقدار کار کردم تا تا حد امکان از خانواده خود حمایت کنم.
شغل من در سوپرمارکت هر روز من را در معرض ده ها نفر قرار می داد، اما با تمام اقدامات احتیاطی که برای محافظت از مشتریان و کارگران در نظر گرفته شده بود، به اندازه کافی خوش شانس بودم که به این ویروس مبتلا نشدم. می خواهم به این نکته اشاره کنم که پدربزرگ و مادربزرگ من که حتی در آمریکا زندگی نمی کنند، چندان خوش شانس نبودند. آنها بیش از یک ماه طول کشید تا از این ویروس، جدا شده در تخت بیمارستان، بدون هیچ کس در کنارشان، بهبود پیدا کنند. اگر خوش شانس بودیم فقط هفته ای یکبار می توانستیم با تلفن ارتباط برقرار کنیم. به نظر خانواده من این ترسناک ترین و نگران کننده ترین قسمت بود. هر دوی آنها به طور کامل بهبود یافتند که برای ما خبر خوبی بود.
با توجه به اینکه همه گیری تا حدودی تحت کنترل است، شیوع ویروس کند شده است. هنجار جدید اکنون به هنجار تبدیل شده است. در گذشته ما چیزها را متفاوت می دیدیم. اکنون دور هم جمع شدن گروه های بزرگ برای رویدادها و فعالیت ها غیر قابل تصور است! در آموزش از راه دور، ما می دانیم که فاصله اجتماعی و پوشیدن ماسک در هر کجا که می رویم مهم است. با این حال، چه کسی می‌داند که آیا و کی می‌توانیم به زندگی قبلی خود برگردیم؟ به عنوان انسان، ما تمایل داریم چیزها را بدیهی فرض کنیم و تا زمانی که آن را از دست ندهیم، ارزشی قائل نیستیم. تمام این تجربه این را به من آموخت.
نتیجه گیری،
همه ما برای تطبیق با COVID-19 مشکل داشته ایم و یک روش جدید زندگی می تواند چالش برانگیز باشد. ما تلاش می کنیم تا روحیه جامعه را زنده نگه داریم و زندگی مردم خود را تا آنجا که می توانیم غنی سازیم.