Էսսե բնության և մարդու մասին
Բնությունը մարդկությանը տրված հրաշալի պարգև է: Նրա գեղեցկությունն ու առատությունը դարեր շարունակ գերել են մարդկանց։ Փարթամ կանաչ անտառներից մինչև հիասքանչ լեռներ և անդորր լճերից մինչև վառ ծաղիկներ, բնությունն առաջարկում է տեսարժան վայրերի, ձայների և բույրերի մի շարք, որոնք արթնացնում են մեր զգայարանները և սերմանում ակնածանք և ակնածանք: Բայց բնության և մարդու հարաբերությունները գերազանցում են զուտ հիացմունքը. դա սիմբիոտիկ կապ է, որը ձևավորում է մեր գոյությունը և ազդում մեր գործողությունների վրա:
Մեր ժամանակակից հասարակությունում, որը շրջապատված է կոնկրետ ջունգլիներով և տեխնոլոգիական առաջընթացներով, մենք հաճախ մոռանում ենք բնության կարևորությունը մեր կյանքում: Մենք այնքան ենք տարված մեր առօրյայով՝ հետապնդելով նյութական ունեցվածքը և մասնագիտական հաջողությունները, որ չենք կարողանում գիտակցել բնության խորը ազդեցությունը մեր ընդհանուր բարեկեցության վրա: Բայց ինչպես ասվում է, «Բնության հետ յուրաքանչյուր քայլելիս մարդ ստանում է շատ ավելին, քան փնտրում է»:
Բնությունն ունի բժշկելու ուժ՝ և՛ ֆիզիկապես, և՛ հոգեպես: Բազմաթիվ ուսումնասիրություններ ցույց են տվել, որ բնության գրկում ժամանակ անցկացնելը կարող է նվազեցնել սթրեսը, նվազեցնել արյան ճնշումը և բարձրացնել մեր իմունային համակարգը: Թռչունների ծլվլոց հանգստացնող ձայները, տերևների մեղմ խշշոցը և հոսող ջրի հանգստացնող ձայնը օգնում են մեզ կտրվել առօրյա կյանքի քաոսից և գտնել խաղաղության և հանգստության զգացում: Բնությունը մեզ տալիս է մի սրբավայր, մի սրբավայր, որտեղ մենք կարող ենք վերամիավորվել ինքներս մեզ հետ, երիտասարդացնել մեր հոգին և մխիթարություն գտնել մեզանից ավելի մեծ բանի առկայության դեպքում:
Ավելին, բնությունը ծառայում է որպես կյանքի բարդ ցանցի մշտական հիշեցում, որում մենք բոլորս փոխկապակցված ենք: Յուրաքանչյուր ծառ, յուրաքանչյուր կենդանի, ջրի յուրաքանչյուր կաթիլ մեր մոլորակը պահպանող նուրբ հավասարակշռության մի մասն է: Մարդը, լինելով բնության մի մասը, պարտավոր է պաշտպանել և պահպանել այս նուրբ հավասարակշռությունը։ Ցավոք սրտի, առաջընթացի հասնելու համար մենք հաճախ անտեսում ենք այս պատասխանատվությունը՝ հանգեցնելով մեր միջավայրի դեգրադացիայի և անթիվ տեսակների կորստի:
Այնուամենայնիվ, դեռ ուշ չէ վնասը հետ բերելու համար։ Գիտակից ջանքերի և կայուն գործելակերպի շնորհիվ մենք կարող ենք վերականգնել բնության և մարդու միջև ներդաշնակությունը: Փոքր գործողությունները, ինչպիսիք են վերամշակումը, ջրի պահպանումը, ծառատունկը և էներգիայի վերականգնվող աղբյուրների օգտագործումը, կարող են մեծապես նպաստել մեր մոլորակի գեղեցկության և կենսաբազմազանության պահպանմանը: Ի վերջո, մեր տեսակի ապագան խճճվածորեն կապված է մեր շրջակա միջավայրի առողջության հետ:
Բնությունը նաև մեզ տալիս է անսահման ոգեշնչում և ստեղծագործություն: Արվեստագետները, գրողները և երաժիշտները հիմնվել են նրա գեղեցկության և բարդության վրա՝ ստեղծելու գլուխգործոցներ, որոնք շարունակում են գերել սերունդներին: Մոնեի ջրաշուշանների իմպրեսիոնիստական նկարներից մինչև Բեթհովենի սիմֆոնիան, որն առաջացնում է ամպրոպների և գլորվող բլուրների պատկերներ, բնությունը եղել է արվեստի անթիվ գործերի մուսան: Մարդն իր հերթին օգտագործել է իր ինտելեկտը՝ խթանելու գիտական բեկումներն ու տեխնոլոգիական առաջընթացները՝ ուսումնասիրելով և ընդօրինակելով բնության բարդությունները:
Ավելին, բնությունը մեզ կյանքի արժեքավոր դասեր է տալիս։ Դիտելով բնական աշխարհում աճի, քայքայման և նորացման ցիկլերը՝ մենք ավելի խորը պատկերացում ենք ստանում կյանքի անկայունության և հարմարվողականության անհրաժեշտության մասին: Հզոր կաղնին կանգնած է բարձր և ամուր, բայց նույնիսկ այն թեքվում և ճոճվում է հզոր փոթորիկի առաջ: Նմանապես, մարդը պետք է սովորի հարմարվել և ընդունել փոփոխությունները, որպեսզի կարողանա հաղթահարել այն մարտահրավերները, որոնք ներկայացնում է կյանքը:
Եզրափակելով, բնության և մարդու փոխհարաբերությունները փոխկախվածություն են: Մենք ապավինում ենք բնությանը մեր ֆիզիկական և էմոցիոնալ բարեկեցության, ոգեշնչման և իմաստության համար: Մեր գործողություններով մենք պետք է ձգտենք պաշտպանել և պահպանել այս անգնահատելի ռեսուրսը՝ գիտակցելով, որ մեր սեփական գոյատևումը կախված է մեր շրջակա միջավայրի առողջությունից: Եկեք նորից կապվենք բնության հետ, հիանանք նրա գեղեցկությամբ և ձգտենք ապրել նրա հետ ներդաշնակ։ Միայն այդ դեպքում մենք կարող ենք իսկապես հասկանալ և գնահատել բնության խորը ազդեցությունը մեր կյանքի վրա և պատասխանատվությունը, որը մենք կրում ենք որպես այս մոլորակի տնտեսներ: