Hvernig gengur lífið dag frá degi? Er það í jafnvægi og allt eins og það á að vera? Er jafnvægi hvort sem litið er á veraldlega stöðu eða andlega? Lífið er eins og það er. Það er ekki alltaf sólskyn. Það koma reglulega lægðir með rok og rigningu. Við vitum að í heildar samhenginu er lægð hluti af vistkerfi að leita að jafnvægi. Stundum erum við stödd í miðju lægðarinnar. Þar er logn og gott veður, sama hvað gengur á þar sem stormurinn er mestur. Sama lögmál gildir varðandi þitt eigið líf. Ef þú ert í þinn miðju, þínum sannleik þá heldur þú alltaf jafnvægi átakalaust. Sama hvað gustar mikið frá þér þegar þú lætur til þín taka. Huldufólk hefur gefið okkur hugleiðslu sem hjálpar okkur að finna þessa miðju, finna kjarna okkar og sannleikann sem í honum býr. Þegar þú veist hver þú ert og hvers vegna þú ert hér, mun líf þitt vera í flæðandi jafnvægi. Hugleiðslan virkjar þekkinguna sem er í vitund jarðar og færir hana með lífsorkunni inn í líkama okkar. Þar skoðar hún hugsana og hegðunar munstrið og athugar hvort það myndar átakalausu flæðandi jafnvægi. Hinn möguleikinn er falskt jafnvægi sem hafa þarf fyrir að viðhalda með tilheyrandi striti, áhyggjum og ótta. Síðan leiðbeinir þessi þekking okkur að því jafnvægi sem er okkur eðlilegt. Við blómstrum átakalaust, líkt og planta sem vex átakalaut frá fræi í fullþroska plöntu sem ber ávöxt.
Hvað kom á undan, þjóð eða ríki? Við skulum byrja á því að skilgreina tvö orð. Þjóðir eru hópar fólks með svipaða siði, hefðir og menningu. Landamæri og yfirráðasvæði lands, eða ríkis, eru skilgreind af ríkisstjórn þess.
JK Bluntschli, þýskur stjórnmálafræðingur sem skrifaði „The Theory of the State,“ Bluntschli, að samkvæmt Bluntschli hafi hver þjóð átta sérkenni. Fjögur atriði sem ég er sammála eru að deila tungumáli, deila trú, deila menningu og deila siðum.
Með því að sameina nágrannaættbálkana smám saman með innrás, varð til mun stærri þjóð í sögunni. Svipuðum menningu og siðum var safnað saman í gegnum þetta ferli. Fyrir vikið urðu tungumálin líkari og venjur og siðir tileinkuðust fjölskyldu með framförum.
100 orða ritgerð um „Nation First, Always First“ þema á ensku
Þemað í ár „Nation First, Always First“ mun minnast 76. sjálfstæðisdags Indlands þann 15. ágúst. Azadi Ka Amrit Mahotsav er hátíð til heiðurs 76 ára sjálfstæði.
Frá 1858 til 1947 var Indlandi stjórnað af Bretum. 1757-1857 var tímabilið þegar breska Austur-Indíafélagið stjórnaði Indlandi. Eftir 200 ára nýlendustjórn Breta fékk Indland sjálfstæði 15. ágúst 1947. Þúsundir frelsisbaráttumanna fórnuðu lífi sínu 15. ágúst 1947, sem gerði þjóðinni kleift að losna undan yfirráðum Breta.
150 orða ritgerð um „Nation First, Always First“ þema á ensku
76. hátíðarhöld Indlands sjálfstæðisdagsins munu snúast um þemað „Nation First, Always First“ frá Rauða virkinu, þar sem Narendra Modi forsætisráðherra mun ávarpa þjóðina. Frelsisbaráttumenn okkar fórnuðu óteljandi klukkustundum og börðust sleitulaust fyrir sjálfstæði Indlands frá breskum yfirráðum á sjálfstæðisdegi.
Í tilefni af þessum þjóðhátíðardegi eru fánar dregnir að húni, skrúðgöngur haldnar og þjóðsöngurinn sunginn af ættjarðaranda. Ári eftir að Indland fékk sjálfstæði frá nýlendustefnu Breta vann Indland frelsi sitt 15. ágúst 1947.
Í viðurvist allra Ólympíufara sem unnu til verðlauna á leikunum í Tókýó 2020 mun Narendra Modi, forsætisráðherra, ávarpa hátíð Rauða virkisins í ár. Ekki verður haldinn menningarsýning á viðburðinum vegna heimsfaraldursins.
Skrúðganga eða hátíð er venjulega minnst þessa dags þar sem sýnt er atriði úr sjálfstæðisbaráttunni eða menningarlegan fjölbreytileika Indlands.
300 orða ritgerð um „Nation First, Always First“ þema á ensku
National First, Always First er þema hátíðarhaldanna í ár. Rauða virkið verður staður ávarps Narendra Modi til þjóðarinnar. Ólympíuverðlaunahafar frá Ólympíuleikunum í Tókýó munu fá sérstök boð.
15. ágúst 1947 var dagurinn þegar Indland varð óháð breskum yfirráðum. Hápunkti frelsisbaráttu okkar er fagnað í ár á 76 ára afmæli. Í ár minnumst við afmælis þessa dags, svo við skulum taka smá stund til að velta fyrir okkur sögu hennar og mikilvægi.
Tæplega tvær aldir eru liðnar frá því að Bretar réðu yfir Indlandi og hófust árið 1757. Á árunum þegar krafa var gerð um poorna swaraj eða algjörs sjálfstæðis frá nýlendustjórn á götum úti, hafði sjálfstæðishreyfingin á Indlandi eflst og eflast.
Öflug frelsisbarátta hefði aðeins getað verið möguleg með uppgangi Mahatma Gandhi, Jawaharlal Nehru, Sardar Vallabhbhai Patel og Netaji Subhash Chandra Bose. Á endanum náðu Bretar aftur völdum á Indlandi þegar þeir fóru.
Frestur til júní 1948 var gefinn Mountbatten lávarði, varakonungi Indlands. Bretar voru hins vegar neyddir til að fara snemma af Mountbatten.
Tvær vikur liðu frá því að frumvarpið um sjálfstæði Indlands var lagt fram 4. júlí 1947 í breska þinginu og þar til það var samþykkt. Frumvarp á indverska þinginu lýsti yfir endalokum breskra yfirráða 15. ágúst 1947. Indland og Pakistan voru einnig stofnuð sem sjálfstæðar þjóðir vegna þess.
Árið 1947 ávarpaði Jawaharlal Nehru þjóðina þegar Indland varð sjálfstæð þjóð. Indverski þríliturinn er lækkaður við Rauða virkið. Hefðin hefur haldist síðan þá.
Ályktun
Þann 14. ágúst 1947, í sögulegri ræðu sinni á stjórnlagaþinginu nálægt miðnætti, lýsti Nehru yfir: „Við höfum reynt örlögin. Nú kemur sá tími að við munum leysa það traust, hvorki að öllu né öllu, heldur að verulegu leyti. Indland mun koma úr svefni og inn í lífið og sjálfstæðið.
Víðsvegar um landið eru haldnar menningardagskrár, fánahátíðir og aðrar keppnir á hverju ári til að minnast dagsins.