Гуфтор ва иншо дар бораи нест кардани чангал ва таъсири он

Очерк дар бораи буридани ҷангал ва оқибатҳои он: – Буридани ҷангал яке аз масъалаҳои ташвишовартарини иҷтимоӣ ва экологии замони ҳозира мебошад. Дар ин ҷо Team GuideToExam ба шумо иншо дар бораи буридани ҷангал ва таъсири он дар якҷоягӣ бо роҳҳои ҳалли ҷангалзорӣ меорад.

Мо ин эссеҳоро дар бораи буридани ҷангал бо калимаҳои гуногун таҳия кардем, то донишҷӯёни стандартҳои гуногун баҳра баранд.

50 калима иншо дар бораи нест кардани ҷангал ва таъсири он

(Иншо дар бораи нест кардани ҷангал)

Амали буридани дарахтонро буридани ҷангал меноманд. Дарахтон яке аз муҳимтарин ҷузъҳои табиат мебошанд. Он дар нигоҳ доштани мувозинати экологӣ нақши муҳим мебозад.

Аммо ҳоло дарахтон дар чанголи бераҳмонаи одамон қарор доранд ва шумораи дарахтон дар муҳити атроф кам мешавад. Дар натичаи нест кардани чангал мо ба суи хавфи калон пеш меравем.

100 калима иншо дар бораи нест кардани ҷангал ва таъсири он

Амали ба таври доимӣ буридани дарахтон ҳамчун буридани ҷангал маълум аст. Буридани чангал ба мухити зисти мо таъсири манфй мерасонад. Дарахтҳо ҷузъи асосӣ ва муҳими табиат мебошанд. Ҳама ҳайвоноти ин сайёраи зебо барои зинда мондан дар ин замин мустақиман ё бавосита аз дарахтон вобастаанд.

Аммо дида мешавад, ки инсон бо буридани дарахтон ба таври мунтазам ба муҳити зист зарар мерасонад. Вудс дар ин ҷаҳон аҳамияти бузург дорад. Мо аз замонхои кадим чубро барои сохтани хона, истехсоли когаз, пухтани хурок ва барои дигар максадхо истифода мебарем.

Аммо аз ҳад зиёд истифода бурдани ҳезум шумораи дарахтон кам шуда, таъсири манфии худро ба муҳити зист нишон медиҳад. Аз ин рӯ, мо бояд оқибатҳои манфии дарахтбуриро фаҳмем ва бояд кӯшиш кунем, ки дарахтбуриро боздорем.

150 калима иншо дар бораи нест кардани ҷангал ва таъсири он

(Иншо дар бораи нест кардани ҷангал)

Буридани чангал яке аз проблемахои ташвишовари ичтимоист. Дарахтҳо аз рӯзи аввали ин дунё ба мо хизмат мекунанд. Дарахтон бо оксиген, ғизо, дору, ҳезум ва ғайра ба мо хидмат мекунанд. Аммо дар ин дунё аз табиати худхоҳии инсонҳо шумораи дарахтон ба таври ташвишовар кам шуда истодааст.

Барои конеъ гардондани эхтиёчоти шахсии худ одамон дарахтонро бурида, дар замин бисьёртар шинондани дарахтонро фаромуш мекунанд. Дар натичаи ин ифлосшавии мухити атроф меафзояд.

Сабабҳои буридани ҷангалҳо гуногунанд. Яке аз сабабҳои асосии нобудшавии ҷангал афзоиши аҳолӣ мебошад. Ба шарофати афзоиши шумораи одамон, истифодаи дарахтон низ меафзояд.

Ҳоло мардум барои сохтани хонаҳо, мебел ва ғайра ба дарахтони бештар ниёз доранд. Барои боздоштани ҷангалзорҳо афзоиши шумораи аҳолӣ бояд фавран тафтиш карда шавад. Баъзе омилҳои дигар низ барои нобудшавии ҷангалҳо масъуланд.

Бешубҳа, мо, инсонҳо дар ҳаёти ҳаррӯзаи худ ба гиёҳ ё ҳезум ниёз дорем. Буридани дарахтонро тамоман бас кардан мумкин нест. Аммо мо бояд кӯшиш кунем, ки ҳарчи бештар дарахт шинонем, то мувозинати экологӣ дар ин замин нигоҳ дошта шавад. Барои наҷот додани муҳити зист зарур аст, ки роҳҳои ҳалли масъалаи буридани ҷангал пайдо шавад.

300 калима иншо дар бораи нест кардани ҷангал ва таъсири он

Муқаддимаи иншои буридани ҷангал: - Нобудшавии доимии дарахтон ҳамчун дарахтбурӣ маълум аст. Нобудшавии ҷангал яке аз масъалаҳои ташвишовартарини экологии имрӯза мебошад.

Дар ҷаҳон дар вақтҳои охир шоҳиди бисёр тағйироти ғайримуқаррарӣ дар муҳити зист шудааст. Яке аз омилҳои асосӣ, ки барои рафтори ғайримуқаррарии муҳити зист масъуланд, буридани ҷангалҳо мебошад.

Эссе дар бораи Боғи миллии Казиранга

Сабабҳои нобудшавии ҷангалҳо: - Сабабҳои гуногуни нобудшавии ҷангалҳо мавҷуданд, аз қабили таркиши аҳолӣ, тавсеаи инфрасохтор, дарахтбурӣ, тавсеаи кишоварзӣ ва ғайра. Дар байни ҳамаи сабабҳо таркиши аҳолӣ сабаби асосии буридани ҷангал дониста мешавад.

Бо афзоиши босуръати аҳолӣ, истифодаи чуб низ зиёд мешавад. Аз тарафи дигар, одамон дарахтонро мебуранд, то сохтмонашон созанд. Тавсеаи инфрасохтор бо афзоиши шумораи аҳолӣ сурат мегирад. Аксари ҷангалзорҳо бо дасти сунъӣ буридани ҷангалҳо мебошанд.

Оқибатҳои нобудшавии ҷангалҳо: - Буридани чангал ба мухити зист таъсири калон мерасонад. Яке аз оқибатҳои асосии нест кардани ҷангал нобудшавии ҳайвоноти гуногун аз ин замин аст. Дар ҷангал бисёр ҳайвонот зиндагӣ мекунанд.

Онхо дар натичаи нест кардани чангал чои истикоматии худро аз даст медиханд. Дарахтон инчунин дар нигоҳ доштани ҳарорати ин замин кӯмак мекунанд. Аммо буридани ҷангалҳо ба гармшавии глобалӣ оварда мерасонад. Боз набудани дарахтон инчунин ба афзоиши газҳои гулхонаӣ дар муҳити зист сӯзишворӣ зам мекунад.

Роҳҳо барои нест кардани ҷангалҳо: - Роҳи беҳтарини нест кардани ҷангалҳо ин дарахтбурӣ мебошад. Зеро мо аллакай миқдори зиёди дарахтонро аз муҳити зисти худ гум кардаем. Дар аввал барои мо хеле зарур аст, ки ин талафотро пур кунем.

Аз тарафи дигар, мо қонунҳое дорем, ки буридани ҷангалҳоро боздоранд. Аммо ин қонун ягона роҳи ҳалли масъалаи буридани ҷангал нест. Ин конунро катъиян ба амал бароварда, дар хакки шахсоне, ки бе ичозати дахлдор дарахт мебуранд, чорахои катъй дида шавад.

Хулосаи буридани ҷангал: – Нобудшавии ҷангал як масъалаи нигаронкунандаи экологӣ мебошад. Бисёр мушкилоти дигари экологӣ дар натиҷаи буридани ҷангал ба вуҷуд омадаанд. Пас, ҳамаи мо бояд қадри дарахтонро дарк кунем ва кӯшиш кунем, ки ҳарчи бештар дарахт шинонем.

400 калимаи эссеи дароз дар бораи нест кардани ҷангал ва таъсири он

Муқаддимаи иншои буридани ҷангал: - Амали ба таври доимӣ буридани дарахтон буридани ҷангал номида мешавад. Нобудкунии ҷангалҳо дар ин аср мояи нигаронкунанда буд.

Саломатии сарзамини мо тадричан бедтар шуда истодааст. Бисёр омилҳо барои тағирёбии тадриҷии иқлим дар ин замин масъуланд. Яке аз сабабҳои асосии ин тағйироти нигаронкунандаи иқлим буридани ҷангал мебошад.

Сабабҳои нобудшавии ҷангалҳо: - Сабабҳои буридани ҷангалҳо гуногунанд. Дар байни онҳо афзоиши аҳолӣ, фаъолияти кишоварзӣ, дарахтбурӣ, афзалият ба урбанизатсия, рушди инфрасохтор ва ғайра. Оҳиста-оҳиста замини мо сераҳолӣ мешавад.

Дар натиҷаи таркиши аҳолӣ мардум барои сохтани хонаҳои худ бештар ба ҷойҳои холӣ ниёз доранд. Ва бо ин максад одамон чангалзорро ба максади сохтмон тоза мекунанд. Аз тарафи дигар, инсон чӯбро барои мақсадҳои гуногун истифода мебарад, ба монанди сохтани хона, сохтани мебел ва ғайра.

Дар як вақт одамон инчунин ҷангалзорҳоро барои мақсадҳои кишоварзӣ тоза мекунанд. Бо афзоиши шумораи аҳолӣ минтақаҳои бештари кишоварзӣ аз ҷониби одамон фаро гирифта мешаванд ва дар натиҷа ҷангалзорҳо рӯз то рӯз аз рӯи замин нобуд мешаванд.

Боз нефту ангишт-канй майдонхои зиёдеро талаб мекунад. Ҳар сол миқдори зиёди ҷангалҳо барои истихроҷи маъдан тоза карда мешаванд. Ҳамаи инҳо сабабҳои сунъии нобудшавии ҷангал мебошанд. Баъзе сабабҳои дигари нобудшавии ҷангалҳо, аз қабили сӯхтори ҷангал мисоли сабабҳои табиии нест кардани ҷангал мебошанд.

Оқибатҳои нобудшавии ҷангалҳо: - Таъсири нобудшавии ҷангал ба муҳити зисти мо зиёд аст. Ба ибораи дигар, мо метавонем бигӯем, ки мо оқибатҳои дарахтбуриро ба муҳити зист ҳисоб карда наметавонем. Нобудшавии ҷангал аз бисёр ҷиҳат ба иқлим таъсир мерасонад.

Пеш аз ҳама, дарахтон буғи обро ба муҳити зист мебароранд ва дар натиҷаи кам шудани дарахтон иқлим гармтар ва гармтар мешавад, ки боиси гармшавии глобалӣ мегардад. Аз тарафи дигар, олами набототу ҳайвонот бевосита ва бавосита аз дарахтон вобаста аст. Буридани чангал ба зисти табиии онхо зарар мерасонад.

Сониян, буридани чангал сабаби асосии эрозияи хок мебошад. Сеюм, буридани ҷангалҳо инчунин барои нобудшавии ҳайвоноти ваҳшӣ масъул аст. Сабабҳои дигари нобудшавии ҷангал бисёранд.

Роҳҳо барои нест кардани ҷангалҳо: - Ҷангалзорӣ роҳи аввалин ва аввалиндараҷаи нест кардани ҷангал мебошад. Буридани чангалхоро манъ карда, дар байни одамон барои нихолшинонй таргиб кардан лозим аст.

Ташкилотҳои ғайриҳукуматӣ дар баробари ҳукумат метавонанд дар байни мардум огоҳӣ диҳанд. Боз сохтмон дар минтацахои чангал манъ карда шавад ва давлат. бояд минтакахои чангалро мухофизат карда, онхоро чангалхои эхтиётй эълон кунанд.

Хулосаи буридани ҷангал: –  Буридани чангал проблемаи чиддй мебошад. Таъсири зиёди манфии буридани ҷангал ба муҳити зисти мо вуҷуд дорад. Мо бояд роҳҳои ҳалли масъалаи буридани ҷангалро пайдо кунем, то замини модарамонро аз хатари ногузир наҷот диҳем.

Иншои хеле кӯтоҳ дар бораи нест кардани ҷангал ва таъсири он

(Иншои хеле кӯтоҳ дар бораи нест кардани ҷангал)

Буридани ҷангал ин амали тоза кардани майдони васеи дарахтон мебошад. Ин яке аз масъалаҳои ташвишовартарини экологии вақтҳои охир ба миён меояд. Пештар касе ба амалҳои буридани ҷангал аҳамият намедод, аммо баробари ба вуҷуд омадани гармшавии глобалӣ ҳамчун таҳдид ба ин ҷаҳон, одамон ҳоло аҳамияти дарахтонро дарк мекунанд.

Сабабҳои буридани ҷангалҳо гуногунанд. Таркишҳои аҳолӣ, рушди саноат ва инфрасохтор, истихроҷи маъдан ва кишоварзӣ аз ҷумлаи омилҳое мебошанд, ки асосан сабабҳои асосии нобудшавии ҷангалҳо ҳисобида мешаванд.

Нобудшавии ҷангалҳо боиси гармшавии глобалӣ, ифлосшавии ҳаво, эрозияи хок ва ғайра мегардад. Таъсири манфии дарахтбурӣ хеле зиёд аст. Роҳҳои беҳтарини нест кардани ҷангалҳо дарахтбурӣ мебошанд. Одамон бояд барои наҷоти ин сайёра ҳарчи бештар дарахт шинонанд.

Суханҳои охирин

Инҳо чанд иншо дар бораи нест кардани ҷангал мебошанд. Ҳамаи ин эссеҳо барои донишҷӯёни стандартҳои гуногун таҳия шудаанд. Гузашта аз ин, кас метавонад яке аз иншоҳо оид ба буридани ҷангалро интихоб кунад, то мақола дар бораи дарахтбурӣ ё нутқ оид ба дарахтбурӣ омода карда шавад.