Таъмини ҳуқуқи занон яке аз масъалаҳои мубрами ҷомеаи имрӯза мебошад. Вақте ки занон дар Бритониё ҳуқуқи овоздиҳӣ дар солҳои 1800-умро талаб карданд, ҳаракати феминистӣ зарурати тавонмандсозии занонро оғоз кард. Дар миқёси ҷаҳонӣ, ҳаракати феминистӣ аз он замон боз ду мавҷи дигарро паси сар кард.
Эссе дар бораи тавонмандсозии занон дар зиёда аз 100 калима
Имконияти занон дар раванди беҳтар кардани вазъи иҷтимоӣ, иқтисодӣ ва сиёсии занон дар саросари ҷаҳон. Аз замони оғози таърих занҳо зери тобе ва зулм қарор гирифтаанд ва вазъи кунунӣ тақозо мекунад, ки вазъи иҷтимоии онҳо беҳтар шавад.
Васеъ намудани ваколатҳои занон аз додани ҳуқуқи зиндагӣ оғоз мешавад. Қатли тифлони духтар дар бачадон ва баъд аз таваллуд ҳамчунон як мушкили умда боқӣ мемонад. Қатли тифли навзод ва қатли ҳомила тибқи қонун муҷозот шуда буд, то ба занҳо барои озодона зиндагии худ ҳуқуқ дошта бошанд. Илова бар ин, занон бояд дастрасии баробар ба таҳсил, инчунин имкониятҳои иқтисодӣ ва касбӣ дошта бошанд.
Эссе дар бораи тавонмандсозии занон дар зиёда аз 300 калима
Ҷомеаи муосир аксар вақт дар бораи тавонмандии занон, ки ба болоравии ҷинси зан ишора мекунад, сӯҳбат мекунад. Он ҳамчун эътирози дарозмуддат ва инқилобӣ кӯшиш мекунад, ки табъизи гендерӣ ва ҷинсро бартараф кунад. Барои тавонмандсозии занон, мо бояд онҳоро таълим диҳем ва ба онҳо дар ташаккули шахсияти худ кумак кунем.
Ҷомеаи патриархалӣ, ки мо дар он зиндагӣ мекунем, аз занон интизор аст, ки ба он чизе, ки марде, ки ба онҳо ғизо медиҳад, бихоҳад, табдил ёбад. Ба онҳо аз доштани ақидаи мустақил манъ аст. Имкониятҳои занон мусоидат ба истиқлолияти молиявӣ, фарҳангӣ ва иҷтимоии онҳоро дар бар мегирад. Рушди инсони комилан функсионалӣ аз занон талаб мекунад, ки он чизеро, ки дӯст медоранд, пайгирӣ кунанд. Тарбия ва эътирофи шахсияти вай ҳатмист. Имконияти занон миллионҳо занонро дар саросари ҷаҳон водор кардааст, ки орзуҳои худро амалӣ кунанд. Онхо ба туфайли катъият, эхтиром ва боварй дар хаёт устуворона пеш мераванд.
Воқеият боқӣ мемонад, ки аксари занон бо вуҷуди талошҳо барои баланд бардоштани онҳо то ҳол зери потриархӣ ва саркуб азоб мекашанд. Дар кишварҳое мисли Ҳиндустон сатҳи зӯроварии хонаводагӣ баланд аст. Азбаски ҷомеа аз занони қавӣ ва мустақил метарсад, ҳамеша кӯшиш мекард, ки озодии онҳоро маҳдуд кунад. Муҳим аст, ки мо барои аз байн бурдани ифротгароӣ аз ҷомеаи худ кор кунем. Масалан, аҳамияти ба духтарону писарон омӯзонидани эҳтироми ҳамдигарро аз ҳад зиёд гуфтан мумкин нест.
Дар натиљаи боварии мардон, ки њаќќи ба даст овардани ќудрат ва њокимияти худро бар занон доранд, занон ба вањшиёна гирифтор мешаванд. Танҳо бо роҳи аз хурдӣ ба писарон омӯзонидани он, ки онҳо аз духтарон болотар нестанд ва бидуни ризоияти онҳо ба зан даст нарасонанд, ин масъала ҳал мешавад. Занон оянда нестанд. Дар оянда баробар ва зебо.
Эссе дар бораи тавонмандсозии занон дар зиёда аз 500 калима
Имконият додани занон маънои додани қудрат ба онҳо барои қабули қарорҳои худ мебошад. Муносибати мардон бо занон дар тӯли солҳо бераҳмона буд. Онҳо дар асрҳои қаблӣ қариб вуҷуд надоштанд. Ҳатто чизи оддитарин ба мисли овоздиҳӣ моли мардон ҳисобида мешуд. Дар тӯли таърих занҳо бо тағйир ёфтани замон қудрат пайдо кардаанд. Дар натиҷа, инқилоби тавонмандсозии занон оғоз ёфт.
Имконияти занон ҳамчун нафаси ҳавои тоза пайдо шуд, зеро онҳо барои худ қарор қабул карда наметавонистанд. Ба ҷои вобастагӣ ба мард, он ба онҳо таълим дод, ки чӣ тавр барои худ масъулиятро ба дӯш гиранд ва дар ҷомеа мавқеи худро пайдо кунанд. Он эътироф кард, ки ҷинси шахс наметавонад танҳо натиҷаи корҳоро муайян кунад. Вақте ки мо муҳокима мекунем, ки чаро мо ба он ниёз дорем, сабабҳои ба он ниёз доранд.
Имконияти занон зарур аст
Қариб дар ҳама кишварҳо, новобаста аз он ки он то чӣ андоза пешрафта аст, бо занон бадрафторӣ карда шудааст. Маќоме, ки занњо имрўз доранд, натиљаи исёни занон дар њама љо аст. Кишварҳои ҷаҳони сеюм ба мисли Ҳиндустон дар масъалаи тавонмандсозии занон ҳанӯз ақиб мондаанд, дар ҳоле ки кишварҳои ғарбӣ ҳанӯз ҳам пешрафт мекунанд.
Дар Ҳиндустон ҳеҷ гоҳ эҳтиёҷоти бештар ба тавонмандсозии занон вуҷуд надошт. Як қатор кишварҳое ҳастанд, ки барои занон хатарноканд, аз ҷумла Ҳиндустон. Инро метавон ба омилҳои гуногун рабт дод. Аввалан, кушторҳои номусӣ барои занон дар Ҳиндустон таҳдид мекунанд. Дар сурате, ки онҳо ба обрӯи хонаводаашон расво шаванд, хонаводаи онҳо бар ин боваранд, ки ҷони онҳоро гирифтан дуруст аст.
Илова бар ин, дар ин ҳолат ҷанбаҳои хеле регрессивии сенарияи таҳсилот ва озодӣ мавҷуданд. Бармаҳал ба шавҳар додани духтарони ҷавон аз гирифтани маълумоти олӣ монеъ мешавад. То ҳол маъмул аст, ки мардон дар баъзе минтақаҳо бар занон бартарӣ доранд, ки гӯё вазифаи онҳо пайваста барои онҳо кор кардан аст. Барои онҳо озодӣ нест. Ба онҳо иҷозат дода намешавад, ки берун аз он кор кунанд.
Ҳиндистонро низ хушунати хонаводагӣ фаро гирифтааст. Дар зеҳни онҳо занон моли онҳост, аз ин рӯ занҳои худро таҳқиру латукӯб мекунанд. Ин аз тарси занон аз сухан гуфтан аст. Илова бар ин, занон дар қувваи корӣ нисбат ба мардони худ камтар музд мегиранд. Доштани як зан бо пули камтар ҳамон корро иҷро кардан беинсофӣ ва ҷинсӣ аст. Аз ин рӯ, зарур аст, ки занон тавонманд шаванд. Ин гурўњи занон бояд иќтидор дошта бошанд, ки ташаббусро ба даст гиранд ва нагузоранд, ки ќурбони беадолатї шаванд.
Имконияти занон: Мо инро чӣ тавр мекунем?
Ба занон бо роҳҳои гуногун тавонмандӣ додан мумкин аст. Барои он ки ин кор сурат гирад, бояд ҳам шахсони алоҳида ва ҳам ҳукумат якҷоя кор кунанд. Барои он ки занон тавонанд зиндагии худро пеш баранд, таҳсил барои духтарон ҳатмӣ шавад.
Зарур аст, ки занон дар ҳама соҳа, новобаста аз ҷинсашон, имкониятҳои баробар дошта бошанд. Илова бар ин, онҳо бояд баробар пардохт карда шаванд. Бо лағви издивоҷи кӯдакона, мо метавонем занонро тавонманд созем. Дар ҳолати бӯҳрони молиявӣ ба онҳо бояд малакаҳои мубориза бо худ тавассути барномаҳои гуногун омӯзонида шаванд.
Муҳимтар аз ҳама он аст, ки аз нангу номус, ки ба талоқ ва бадрафторӣ вобаста аст, халос шавад. Тарс аз ҷомеа яке аз сабабҳои асосии боқӣ мондани занон дар муносибатҳои бадрафторист. Ба ҷои он ки дар тобут ба хона баргарданд, волидон бояд ба духтарони худ таълим диҳанд, ки бо талоқ хуб бошанд.