Karangan Kebangsaan Afrikaner Untuk Pelajar dalam Bahasa Inggeris

Pengenalan

Memastikan dan memelihara kepentingan Afrikaner adalah objektif utama Parti Kebangsaan (NP) apabila ia dipilih untuk berkuasa di Afrika Selatan pada tahun 1948. Selepas Perlembagaan 1961, yang melucutkan hak mengundi kulit hitam Afrika Selatan, Parti Kebangsaan mengekalkan kawalannya ke atas Afrika Selatan melalui Apartheid secara terang-terangan.

Permusuhan dan keganasan adalah perkara biasa semasa zaman Aparteid. Pergerakan anti-Apartheid di Afrika Selatan melobi untuk sekatan antarabangsa terhadap kerajaan Afrikaner berikutan Pembunuhan Beramai-ramai Sharpeville pada tahun 1960, yang mengakibatkan kematian 69 penunjuk perasaan kulit hitam (South African History Online).

Apartheid tidak mewakili kepentingan Afrikaner dengan secukupnya, menurut ramai orang Afrikaner yang mempersoalkan komitmen NP untuk mengekalkannya. Orang Afrika Selatan merujuk kepada diri mereka sebagai orang Afrikaner dari segi etnik dan politik. Boers, yang bermaksud 'petani,' juga dirujuk sebagai Afrikaners sehingga akhir 1950-an.

Karangan Nasionalisme Afrikaner Esei Penuh

Walaupun mereka mempunyai konotasi yang berbeza, istilah ini agak boleh ditukar ganti. Parti Kebangsaan mewakili semua kepentingan Afrika Selatan sebelum Apartheid sebagai parti yang menentang imperialisme British. Oleh itu, nasionalis mencari kemerdekaan sepenuhnya dari Britain bukan sahaja dari segi politik (Putih), tetapi juga dari segi ekonomi (Autarky) dan budaya (Davenport).

Afro-Afrika, hitam, berwarna dan India adalah empat kumpulan etnik utama di Afrika Selatan dalam tempoh masa ini. Pada masa itu, kelas pemerintah terdiri daripada orang kulit putih yang bercakap Afrikaans: mereka mendakwa orang kulit hitam dan berwarna dibawa bekerja secara tidak sengaja semasa peneroka-kolonialisme, jadi mereka tidak mempunyai sejarah atau budaya. Oleh itu, nasionalisme Afrikaner berfungsi sebagai ideologi pemuliharaan (Davenport) untuk warisan kulit putih.

Sejarah Afrika Selatan

Peningkatan penyertaan orang India dalam kerajaan dan politik menunjukkan bahawa nasionalisme Afrikaner menjadi lebih inklusif kerana orang India diiktiraf sebagai orang Afrika Selatan.

Semasa Apartheid, orang kulit putih Afrika Selatan bercakap bahasa Afrikaans, bahasa yang berasal dari Belanda. Sebagai bahasa rasmi Afrika Selatan, bahasa Afrikaner telah menjadi istilah yang semakin umum untuk menggambarkan kedua-dua kumpulan etnik dan bahasanya.

Bahasa Afrikaans dibangunkan oleh penduduk kulit putih yang miskin sebagai alternatif kepada bahasa Belanda standard. Bahasa Afrikaans tidak diajar kepada penutur kulit hitam semasa Apartheid, yang mengakibatkan ia dinamakan semula sebagai Afrikaner dan bukannya Afrikaans.

Parti Het Volk (Norden) diasaskan oleh DF Malan sebagai gabungan antara parti Afrikaner, seperti bon Afrikaner dan Het Volk. Parti Bersatu (UP) telah ditubuhkan oleh JBM Hertzog pada tahun 1939 selepas beliau berpisah daripada sayapnya yang lebih liberal untuk membentuk tiga kerajaan NP berturut-turut dari 1924 hingga 1939.

Orang kulit hitam Afrika Selatan berjaya dilobi untuk mendapatkan lebih banyak hak dalam tempoh ini oleh pembangkang United Party, yang menghapuskan pengasingan kaum ke dalam sfera pengaruh yang berasingan yang dikenali sebagai Grand Apartheid, yang bermaksud orang kulit putih boleh mengawal apa yang dilakukan oleh orang kulit hitam di kawasan kejiranan mereka yang terasing (Norden).

Parti Negara

Orang Afrika Selatan diklasifikasikan ke dalam kumpulan kaum berdasarkan penampilan dan status sosio-ekonomi mereka di bawah Akta Pendaftaran Penduduk yang digubal oleh NP selepas mengalahkan Parti Bersatu pada tahun 1994. Bagi membina asas sokongan yang kukuh untuk parti politiknya, NP menyertai pasukan dengan Afrikanerbond dan Het Volk.

Ia diasaskan pada tahun 1918 untuk menangani kompleks rendah diri yang dicipta oleh imperialisme British (Norden) di kalangan Afrikaner dengan "memerintah dan melindungi" mereka. Orang kulit putih sahaja yang menyertai ikatan Afrikaner kerana mereka hanya berminat dengan minat bersama: bahasa, budaya dan kemerdekaan politik daripada British.

Bahasa Afrikaans secara rasmi diiktiraf sebagai salah satu bahasa rasmi Afrika Selatan pada tahun 1925 oleh ikatan Afrikaner, yang menubuhkan Afrikaanse Taal-en Kultuurvereniging. Juga, NP mula menyokong aktiviti kebudayaan seperti konsert dan kumpulan belia untuk membawa Afrikaners di bawah satu panji (Hankins) dan menggerakkan mereka menjadi komuniti budaya.

Terdapat puak dalam Parti Kebangsaan yang berdasarkan perbezaan kelas sosioekonomi, bukannya badan monolitik: sesetengah ahli menyedari bahawa mereka memerlukan lebih banyak sokongan akar umbi untuk memenangi pilihan raya 1948.

Anda juga boleh membaca esei lain yang disebutkan di bawah dari laman web kami secara percuma,

• Essay on Bantu Education Act Dalam Bahasa Inggeris Secara Percuma
• Esei Matlamat Pendidikan Dalam Bahasa Inggeris

Negara Afrikaner

Dengan mempromosikan nasionalisme Kristian kepada orang Afrika Selatan, Parti Kebangsaan menggalakkan rakyat untuk menghormati daripada takut perbezaan mereka, dengan itu mendapat undian daripada Afrikaners (Norden). Ideologi itu boleh dianggap perkauman kerana tiada kesaksamaan diiktiraf antara kaum; sebaliknya, ia menyokong mengawal wilayah yang ditugaskan kepada orang kulit hitam tanpa mengintegrasikan mereka ke dalam kumpulan lain.

Akibat Apartheid, penduduk kulit hitam dan kulit putih diasingkan dari segi politik dan ekonomi. Oleh kerana orang kulit putih mampu membeli perumahan, sekolah dan peluang perjalanan yang lebih baik, pengasingan menjadi sistem sosioekonomi yang diinstitusikan yang mengutamakan orang kulit putih kaya (Norden).

Dengan memperoleh undi penduduk Afrikaner pada tahun 1948, Parti Kebangsaan perlahan-lahan berkuasa walaupun awalnya menentang Apartheid. Mereka secara rasmi menubuhkan Apartheid satu tahun selepas memenangi pilihan raya, sebagai undang-undang persekutuan yang membenarkan orang kulit putih Afrika Selatan untuk mengambil bahagian dalam perwakilan politik tanpa hak untuk mengundi (Hankins).

Pada tahun 1950-an, di bawah Perdana Menteri Dr. NP, bentuk kawalan sosial yang keras ini telah dilaksanakan. Dengan menggantikan bahasa Inggeris dengan bahasa Afrikaans di sekolah dan pejabat kerajaan, Hendrik Verwoerd membuka jalan bagi pembangunan budaya Afrikaner di mana orang kulit putih meraikan perbezaan mereka daripada menyembunyikannya (Norden).

Kad pengenalan mandatori juga telah dikeluarkan oleh NP kepada orang kulit hitam pada setiap masa. Oleh kerana kekurangan permit yang sah, mereka dilarang meninggalkan kawasan yang ditetapkan.

Sistem kawalan sosial telah direka untuk mengawal pergerakan kulit hitam oleh pegawai polis kulit putih, menyebabkan orang asli takut untuk pergi ke kawasan yang ditugaskan kepada kaum lain (Norden). Akibat keengganan Nelson Mandela untuk tunduk kepada pemerintahan minoriti oleh orang kulit putih, ANCnya terlibat dalam gerakan penentangan terhadap Apartheid.

Melalui penciptaan bantustan, gerakan nasionalis mengekalkan kemiskinan Afrika dan menghalang pembebasannya. Walaupun tinggal di wilayah miskin di negara itu, orang Afrika selatan terpaksa membayar cukai kepada kerajaan kulit putih (Norden) kerana bantustan adalah tanah yang dikhaskan untuk warga kulit hitam.

Sebagai sebahagian daripada dasar NP, orang kulit hitam juga dikehendaki membawa kad pengenalan. Dengan cara ini, polis dapat memantau pergerakan mereka dan menangkap mereka jika mereka memasuki kawasan yang ditetapkan kaum lain. “Pasukan keselamatan” menguasai perbandaran tempat orang kulit hitam membantah layanan kerajaan yang tidak adil dan ditangkap atau dibunuh.

Selain dinafikan perwakilan di Parlimen, warga kulit hitam menerima perkhidmatan pendidikan dan perubatan yang jauh lebih sedikit berbanding kulit putih (Hankins). Nelson Mandela menjadi presiden pertama Afrika Selatan yang demokratik sepenuhnya pada 1994 selepas NP memerintah Afrika Selatan era apartheid dari 1948 hingga 1994.

Majoriti ahli NP adalah orang Afrikaner yang percaya bahawa imperialisme British telah "merosakkan" negara mereka selepas Perang Dunia II disebabkan oleh imperialisme British (Walsh). Juga, Parti Kebangsaan menggunakan 'Nasionalisme Kristian' untuk memenangi undi orang Afrikaner dengan mendakwa bahawa Tuhan mencipta kaum dunia dan oleh itu mesti dihormati daripada ditakuti (Norden).

Namun begitu, ideologi ini boleh dilihat sebagai perkauman kerana ia tidak mengiktiraf kesaksamaan antara kaum; ia hanya berhujah bahawa orang kulit hitam harus kekal bebas dalam kawasan yang ditetapkan mereka daripada berintegrasi dengan orang lain. Disebabkan oleh kawalan penuh NP ke atas Parlimen, Warga kulit hitam tidak menyedari ketidakadilan apartheid tetapi tidak berdaya untuk menanganinya.

Akibat imperialisme British selepas perang dunia pertama, Afrikaners sangat menyokong Parti Kebangsaan. Parti ini berusaha untuk mewujudkan budaya yang berasingan di mana orang kulit putih akan bertanggungjawab sepenuhnya terhadap kerajaan. Arkitek apartheid Dr. Hendrik Verwoerd mempromosikan pengasingan sengit antara kulit hitam dan kulit putih semasa menjadi Perdana Menteri antara 1948 dan 1952.

Orang Nordik percaya bahawa perbezaan harus diterima daripada ditakuti kerana terdapat perbezaan yang tidak dapat didamaikan di mana satu kumpulan akan sentiasa mendominasi. Walaupun Hankins mencadangkan warga kulit hitam kekal dalam bantustan mereka dan bukannya berintegrasi dengan budaya lain (Hankins), dia gagal mengiktiraf kumpulan 'tidak boleh didamaikan' ini sebagai setara.

Selain mewajibkan orang kulit hitam membawa kad pengenalan, NP meluluskan undang-undang untuk memaksa mereka berbuat demikian. Polis dapat memantau pergerakan mereka dengan lebih mudah akibatnya. Jika ditangkap menyeberang ke kawasan yang ditetapkan untuk perlumbaan lain, mereka telah ditangkap.

Nelson Mandela telah dipilih sebagai presiden kulit hitam pertama Afrika Selatan (Norden) pada 27 April 1994, menandakan berakhirnya apartheid. Dalam ucapannya selepas menjadi presiden, Mandela secara jelas menyatakan bahawa dia tidak berniat untuk memperlekehkan orang Afrika. Dia sebaliknya berusaha untuk meningkatkan aspek positif sambil memperbaharui "aspek yang kurang diingini dalam sejarah Afrikaner" (Hendricks).

Apabila bercakap tentang dosa apartheid, dia menyokong Kebenaran dan Rekonsiliasi daripada pembalasan, membenarkan semua pihak membincangkan apa yang berlaku tanpa rasa takut akan hukuman atau pembalasan.

Mandela, yang membantu mewujudkan kerajaan ANC baharu selepas kalah dalam pilihan raya, tidak membubarkan NP sebaliknya menggalakkan perdamaian antara Afrikaner dan bukan Afrika dengan membawa budaya dan tradisi Afrikaner ke hadapan dalam perdamaian kaum.

Walaupun etnik mereka, orang Afrika Selatan dapat menonton permainan ragbi bersama kerana sukan itu menjadi faktor penyatuan negara. Warga kulit hitam yang bermain sukan menonton televisyen, dan membaca akhbar tanpa rasa takut akan penganiayaan adalah harapan Nelson Mandela untuk mereka (Norden).

Apartheid telah dimansuhkan pada tahun 1948, tetapi Afrikaner tidak dihapuskan sepenuhnya. Walaupun sukan antara kaum tidak semestinya bermakna NP tidak lagi memerintah negara, ia membawa harapan untuk generasi Afrika Selatan masa depan untuk dapat berdamai dengan masa lalu mereka daripada hidup dalam ketakutan.

Orang kulit hitam Afrika Selatan kurang berkemungkinan menganggap orang kulit putih sebagai penindas kerana mereka lebih terlibat dalam budaya Afrikaner. Sebaik sahaja Mandela berada di luar pejabat, lebih mudah untuk mencapai keamanan antara kulit hitam dan kulit putih. Bertujuan untuk membina hubungan yang lebih baik antara kaum adalah lebih penting sekarang berbanding sebelum ini, kerana Nelson Mandela akan bersara pada 16 Jun 1999.

Di bawah pentadbiran Nelson Mandela, Afrikaner sekali lagi berasa selesa dengan status mereka dalam masyarakat kerana kerajaan kulit putih dibawa ke abad ke-21. Presiden Jacob Zuma hampir pasti akan dilantik semula ke jawatan tertinggi Afrika Selatan pada 2009 sebagai ketua ANC (Norden).

Akhir sekali,

Memandangkan NP mempunyai pluraliti kuasa berdasarkan sokongan daripada pengundi Afrikaner, mereka dapat mengekalkan kawalan ke atas Parlimen sehingga mereka kalah dalam pilihan raya mereka; Oleh itu, orang kulit putih bimbang bahawa mengundi untuk parti lain akan membawa kepada lebih kuasa untuk orang kulit hitam, yang akan membawa kepada kehilangan keistimewaan kulit putih akibat program tindakan afirmatif jika mereka mengundi parti lain.